یک معمار آمریکایی موفق به ساخت اولین سازه از آجرهای قارچی زیستی شد.

دانشمندان براساس فناوری واقعیت مجازی(VR) یک سیستم تشخیص را توسعه دادند که می‌تواند به تشخیص زود هنگام اختلالات مختلف عصبی دژنراتیو از جمله بیماری ام اس(MS) و بیماری پارکینسون کمک کند.

شرکت باسترون(Bastron) از یک صفحه کلید شیشه‌ای رونمایی کرده که فاقد کلید بوده و نیاز به استفاده از ماوس را نیز از بین برده است.

رئیس موسسه رازی عنوان کرد: تکنولوژی تولید واکسن فلج اطفال بسیار پیچیده بوده و تنها حدود 10 کشور دنیا از جمله ایران دارای دانش فنی تولید آن هستند که مایه مباهات است.

سلامت روحی و روانی از مهم‌ترین جنبه‌های زندگی افراد جامعه است. به همین دلیل، همواره دولتمردان و مسئولان نظام سلامت در تلاشند تا با استفاده از بررسی‌های صورت گرفته در مراکز تحقیقاتی، گامی موثر در بهبود و ارتقاء آن بردارند. بر اساس تحقیقات انجام شده در ایالات متحده آمریکا، هنوز رابطه‌ی مستقیمی بین خودکشی و شغل فرد بدست نیامده اما با توجه به این‌که افزایش فشار‌های روانی و افسردگی می‌توانند از علل شایع بروز چنین رفتاری باشند، می‌توان با شناخت مشاغل پراسترس، گامی مهمی در جهت حفظ سلامت کارکنان و کارمندان شاغل در این زمینه‌ها برداشت.

خودکشی یکی از ۱۰ علل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده‌ آمریکا است.

به دلیل وجود فاکتورهای مختلف، مشخص کردن علت هر خودکشی تقریبا غیر ممکن است و همین موضوع تلاش برای پیشگیری از وقوع این گونه حوادث را بسیار پراهمیت کرده است.

 مراکز کنترل و پیشگیری، مشاغلی را که دارای بیشترین میزان خود‌کشی بودند، با انتخاب جامعه‌ی آماری حدود صد هزار نفری بررسی کردند تا متوجه شوند برای پیشگیری از وقوع چنین حوادثی باید روی چه مواردی تمرکز کنند. ( این بررسی‌ها به معنای این نیست که خود این مشاغل دلیل خودکشی هستند. در واقع میزان خودکشی در برخی از حرفه‌های خاص بالاتر از حد متوسط است.)

بر اساس اطلاعات مربوط ۱۷ ایالت که افراد با مشاغل مختلف در سال ۲۰۱۲ در CDC's National Violent Death Reporting System اقدام به خودکشی کرده بودند، گزارشی در ماه ژوئن منتشر شد. این ایالات به ترتیب عبارتند از: آلاسکا، کلرادو، جرجیا، کنتاکی، مریلند، ماساچوست، نیوجرسی، نیومکزیکو، کارولینای شمالی، اوهایو، اوکلاهاما، اورگان، رود آیلند، کارولینای جنوبی، یوتا، ویرجینیا و ویسکانسین.

به طور کلی، این گزارش نشان می‌دهد افرادی که در مشاغل کشاورزی، ماهیگیری و جنگلداری فعالیت می‌کنند دارای بالاترین میزان خودکشی هستند و از هر ۱۰۰ هزار نفر، ۸۴.۵ نفر، خود‌کشی می‌کنند.

در نمودار زیر مشاغلی که دارای بیشترین میزان خودکشی در هر ۱۰۰ هزار نفر هستند، مشخص شده‌اند:

محققان عنوان کرده‌اند که محدودیت‌هایی نیز وجود دارد. چرا که حدود ۵٪ از دلایل خودکشی‌ها به مشاغل مربوط نمی‌شود و اطلاعات بدست آمده از این ۱۷ ایالت را لزوما نمی‌توان به همه‌ی نقاط کشور تعمیم داد.

در این گزارش ضمن اشاره به اهمیت شیوه‌های پیشگیری از خودکشی، مانند برنامه‌های دستیار کارمند و محسنات محیط کار، در آن‌ها به آموزش علایم هشدار دهنده‌ی خودکشی می‌پردازند و کارکنان را با مرکز National Suicide Prevention Lifeline آشنا می‌کنند.

اولین اقدام جدی بشر برای جستجوی حیات فرازمینی در سال ۱۹۷۶ و با فرود فضاپیماهای وایکینگ ۱ و ۲ بر روی مریخصورت گرفت. نشستن بر خاک مریخ اتفاق بزرگی بود که باعث شد موجی از هیجان در جامعه‌ی علمی آن زمان ایجاد شود. این هیجان با پیدا شدن شواهدی که ممکن بود اولین نشانه‌ها از حیات مریخی باشند به اوج خود رسید.

فضاپیمای وایکینگ چیزی شبیه میکروب در خاک مریخ پیدا کرده بود که به نظر می‌رسید باعث تولید گاز دی اکسید کربن می‌شود. اما وقتی دستگاه‌های این فضاپیما موفق نشدند هیچگونه مولکول ارگانیکی در خاک مریخ پیدا کنند، این هیجان به سرعت فرونشست و دانشمندان نتیجه گرفتند که خاک مریخ فاقد حیات است.

تا به امروز، اطلاعات وایکینگ همچنان موجب سردرگمی دانشمندان است. این داده‌ها هیچگاه وجود حیات در خاک سیاره‌ی سرخ را تایید نکرد، اما این امید را در جامعه‌ی علمی به وجود آورد که ممکن است حیات فضایی را قبل از هرکجا در همین منظومه‌ی خودمان پیدا کنیم.

ماجرای وایکینگ باعث به وجود آمدن رشته‌ی تحقیقاتی جدیدی با نام «اختر زیست شناسی» (astrobiology) شد.

با گذشت چند دهه از آن زمان، کاوشگرهای فضایی با سفر به سیارات، اقمار و سیارک‌ها به جستجوی خود در منظومه شمسی ادامه می‌دهند. آن‌ها موفق شده‌اند تا محیط‌هایی سرشار از آب پیدا کنند که شرایط توسعه‌ی حیات باکتریایی را در خود داشته باشند. احتمال وجود حیات فرازمینی در منظومه‌ی شمسی (و نه فقط در مریخ) یک احتمال جدی است.

خارج از منظومه‌ی شمسی، ستاره‌شناسان موفق به کشف هزاران سیاره‌ی جدید شده‌اند و برآورد می‌کنند که کهکشان خودمان ممکن است میزبان صدها میلیارد سیاره باشد. بسیاری از این سیارات ممکن است شبیه به زمین باشند؛ دارای اقیانوس‌هایی از آب، اتمسفر و حیات.

در دهه‌های آینده، کاوشگرهای فضایی و تلسکوپ‌های جدید به جستجو برای حیات در منظومه‌ی شمسی و فراتر از آن ادامه خواهند داد. جیم کستینگ، دانشمند سیاره‌شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا می‌گوید:

«احتمال مناسب و معقولی وجود دارد که تا سال ۲۰۳۰ شواهدی از وجود حیات فرازمینی بر روی سیارات شبیه زمین پیدا کنیم.»

برای اولین بار در تاریخ بشر، دانشمندان برنامه و ابزار مناسب برای یافتن پاسخ به این پرسش که «آیا ما انسان‌ها در جهان تنها هستیم؟» را در اختیار دارند. جیسون رایت، یکی دیگر از دانشمندان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در این باره می‌گوید:

«این حقیقت که دانش می‌تواند به جای جوابی مبهم و فلسفی، پاسخی قطعی به این پرسش بدهد بسیار هیجان انگیز است.»

فاتحان کهکشانی

بدون شک، هیجان انگیزترین نوع حیات فرازمینی، نوع هوشمند آن است. دانشمندان به مدت چند دهه است که امواج رادیویی فضای دوردست را به امید یافتن نشانه‌هایی از تمدنی فضایی مورد بررسی قرار می‌دهند. برای مثال، موسسه‌یSETI با استفاده از آرایه‌ی تلسکوپی آلن در کالیفرنیا در حال گوش دادن به پیام‌های احتمالی بیگانگان است.

یکی از راه‌های یافتن حیات فرازمینی این است که به دنبال تمدن‌های فوق پیشرفته‌ای باشیم که کل یک کهکشان را به استعمار خود درآورده‌اند. جیسون رایت به تازگی رهبری تیمی از دانشمندان را برای این منظور به عهده گرفته است.

در سال ۱۹۶۰، فیزیکدانی با نام فریمن دایسون این نظریه را مطرح کرد که موجودات فضایی ممکن است برای تامین انرژی تمدن خود، مستقیماً از ستاره‌ی منظومه‌شان استفاده کنند و توسط آن، نیروی مورد نیاز کامپیوترها، سفینه‌های فضایی یا هر دستگاه دیگری که در اختیار دارند را تامین کنند. تمامی این وسایل از خود گرما ساطع می‌کنند (درست مانند گرم شدن لپ‌تاپ شما هنگام استفاده) و اگر چنین تمدنی بتواند بر تمام یک کهکشان مسلط شود، می‌توان آن‌ها را با ترفند «جستجو برای تابش بیش از حد انتظار» پیدا کرد.

بعد از جستجو بین تصاویر گرفته شده از ۱۰۰ هزار کهکشان توسط ماهواره‌ی WISE، تیم تحقیقاتی رایت هیچ نتیجه‌ای به دست نیاورد، اما باید توجه داشت که آن‌ها تنها به دنبال یافتن نوع خاص و فوق پیشرفته‌ای از حیات فرازمینی بودند که توانایی تسخیر تمام یک کهکشان را داشته باشد. شاید موجودات فرازمینی ترجیح می‌دهند در منظومه‌ی خود باقی بمانند، و یا به جای تصرف کل کهکشان، تنها بر قسمت خاصی از آن حکمرانی می‌کنند.

رایت می‌گوید برای فهمیدن این موضوع، مرحله‌ی بعدی این است که هر کهکشان را با جزئیات بیشتر مورد بررسی قرار بدهیم تا ببینیم آیا نواحی خاصی از آن گرمای بیش از حد انتظار تولید می‌کنند یا خیر. او درباره‌ی یافتن کهکشانی با سطح تابش غیر عادی می‌گوید:

«چنین پدیده‌ای (در صورت کشف شدن) در یک کهکشان بسیار غیر معمول است؛ بطوریکه دلیل طبیعی دیگری (به جز وجود حیات بیگانه) برای توضیح این پدیده به ذهن من نمی‌رسد.»

با این حال، هنوز با کشف موجودات فضایی «هوشمند» فاصله داریم. در همین زمین خودمان هم با اینکه حیات سابقه‌ای ۳.۵ میلیارد ساله دارد، حیات هوشمند (اگر انسان‌ها را هوشمند در نظر بگیریم) تنها ۲۰۰ هزار سال است که به وجود آمده است. زمین بیشتر عمر خود را میزبان حیات ابتدایی به شکل میکروب بوده است. اگر روزی هم بتوانیم به کشف حیات فرازمینی نائل شویم، به احتمال زیاد این حیات به شکل میکروبی یا ابتدایی خواهد بود. البته این امکان نیز وجود دارد که حیات فضایی از آنچه فکرش را می‌کنیم هم به ما نزدیک‌تر باشد.

فضایی‌های همسایه

یکی از مکان‌های جذاب برای جستجوی حیات فرازمینی تایتان (Titan)، بزگترین قمر زحل است. تایتان اتمسفری غلیظ و ضخیم دارد و به جز زمین تنها جایی در منظومه‌ی شمسی است که سطح آن با دریا و دریاچه پوشیده شده است؛ تنها با این تفاوت که این دریاها به جای آب با متان مایع پر شده‌اند. دانشمندان عقیده دارند وجود مایع برای شکل گیری حیات بسیار مهم است، اما این واقعیت که مایع موجود در تایتان از جنس متان است، باعث می‌شود هرگونه موجود تایتانی از اساس با ما زمینی‌ها متفاوت باشد.

عدم وجود آب مایع در تایتان وجود حیات در آن را غیر ممکن نمی‌کند، بلکه تنها باعث ضعیف شدن احتمال آن می‌شود. حیات بر روی تایتان همچنین باید بتواند دمای بسیار سرد ۱۸۰- درجه‌ی سلسیوس را نیز تحمل کند.

برای حیاتی که ما می‌شناسیم، آب مایع همچنان مهمترین ماده‌ی تشکیل دهنده به شمار می‌رود و کاوش‌های فضایی نیز نشان داده‌اند که منظومه‌ی شمسی مملو از این مایع حیاتی است.تلکسوپ فضایی هابل امسال موفق شد وجود آب مایع در زیر سطح گانیمد، بزرگترین قمر مشتری را به اثبات برساند و همین حالا کاوشگر داون در حال چرخش به دور سیاره‌ی کوتوله‌ای با نام سرس است که ۴۰ درصد حجم آن را آب تشکیل می‌دهد و احتمال وجود اقیانوس‌های زیر سطحی در آن وجود دارد.

در میان مکان‌هایی که بیشترین امید برای یافتن حیات فرازمینی در آن‌ها وجود دارد می‌توان به مریخ، انسلادوس قمر زحل و اروپا قمر مشتری اشاره کرد. در مورد مریخ، بهترین شانس وجود حیات را باید در گذشته‌ی آن جستجو کرد؛ زمانی که این سیاره گرم، و سطح آن پر از رودخانه و دریاچه بوده است. شرایط امروزی مریخ برای میزبانی از حیات بسیار سخت‌تر شده است.

با این حال این امکان وجود دارد که هنوز هم میکروب‌ها در زیر سطح مریخ به حیات خود ادامه بدهند. جیم کستینگ عقیده دارد:

«به نظر من احتمال اینکه همین الان هم زندگی بر روی مریخ وجود داشته باشد ۵۰/۵۰ است.»

هرچند او در ادامه می‌گوید اگر هم حیات بر روی مریخ وجود داشته باشد، احتمالاً در عمق یک کیلومتری سطح سیاره قرار دارد؛ جایی که دما به اندازه‌ای گرم است که آب می‌تواند به شکل مایع وجود داشته باشد. اثبات این تئوری هرچند نیازمند حفاری سطح مریخ است.

یافتن حیات بر روی این سیاره نیز ممکن است نیازمند حفاری باشد. احتمالاً یک اقیانوس عظیم قابل سکونت در زیر لایه‌ی چند کیلومتری یخی این قمر مشتری وجود داشته باشد. دانشمندان مدت زیادی است که آرزو دارند به این سیاره سفر کنند و بودجه‌ی ۳۰ میلیون دلاری کاخ سفید برای چنین ماموریتی در سال ۲۰۱۶ می‌تواند بهترین فرصت برای عملی کردن این آرزو باشد. البته فرود و حفاری بر روی اقمار و سیارات بسیار پرهزینه خواهد بود و در پروژه‌ای با این بودجه‌ی اندک احتمالا تنها می‌توان یک کاوشگر کوچک به مدار اروپا ارسال، و از فاصله‌ی دور آن را مطالعه کرد.

برای همین است که دانشمندان عقیده دارند جستجو برای حیات بر روی انسلادوس (که آن هم دارای اقیانوس زیر سطحی است) بسیار منطقی‌تر خواهد بود. این قمر منجمد، در سال ۲۰۰۹ هنگامی که کاوشگر کاسینی موفق به کشف فواره‌هایی از جنس آب با ارتفاع صدها کیلومتر از سطح آن شد، مورد توجه دانشمندان قرار گرفت. این فواره‌ها که مستقیماً از اقیانوس بزرگ اعماق انسلادوس به فضا اسپری می‌شوند، می‌توانند حاوی نشانه‌هایی از حیات باشند.

مولکول‌های حیات

فضاپیمایی که بخواهد برای شکار حیات فرازمینی در اروپا یا انسلادوس به جستجو بپردازد باید به دنبال دو نوع مولکول باشد: لیپیدها و آمینو اسیدها. لیپیدها شامل چربی‌ها و روغن‌ها می‌شوند و برای ساختار و کارکرد سلول‌های زنده مهم هستند. اسیدهای آمینه نیز پروتئین‌ها را می‌سازند.

نکته‌ی جالب درباره‌ی آمینو اسیدها این است که با وجود اینکه از لحاظ ایزومری، دو ساختار L و D دارند، از بین تمام ۲۰ آمینو اسیدی که در حیات زمینی به چشم می‌خورند، ۱۹ تای آن‌ها آمینو اسیدهای نوع L هستند. این یعنی به احتمال زیاد، آمینو اسیدهایی که منشاء بیولوژیکی دارند، همه از نوع L باشند. کشف چنین آمینو اسیدی در یکی از اقمار یا سیارات منظومه‌ی شمسی وجود حیات در آن را با احتمال بسیار بالایی تایید خواهد کرد.

با این حال، ممکن است احتمال یافتن حیات در خارج از منظومه‌ی شمسی و در بین میلیاردها سیاره‌ی کهکشان راه شیری، بسیار بیشتر باشد. در حالی که کاوشگرهای فضایی در منظومه‌ی شمسی تنها می‌توانند یک مکان را در هر ماموریت مورد بررسی قرار دهند، تلسکوپ‌های فضایی می‌توانند ده‌ها یا صدها سیاره را کنکاش کنند. چنین تلسکوپ‌هایی به دنبال مولکول‌های دیگری می‌گردند: اکسیژن و دیگر گازهایی که برملا کننده‌ی وجود بیگانگان فضایی باشند.

در جستجوی ET

با توجه به موفقیت تلسکوپ فضایی کپلر در کشف هزاران سیاره در خارج از منظومه‌ی شمسی، ناسا قرار است «ماهواره‌ی بررسی گذر سیاره‌ای» TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) را در سال ۲۰۱۷ به فضا بفرستد.

درست مانند کپلر، TESS نیز قرار است به دنبال سیاراتی که از جلوی ستاره‌ی خود می‌گذرند و باعث تغییر اندکی در نور آن می‌شوند بگردد؛ اما تفاوت آن با کپلر در این است که TESS قرار است به دنبال سیارات نزدیک به زمین (که مطالعه و بررسی وجود حیات بر روی آن‌ها آسان‌تر است) بگردد.

چیزی که شکارچیان حیات فرازمینی را بیش از هر چیزی به هیجان آورده این است که TESS هدف‌هایی را برای تلسکوپ جیمز وب پیدا خواهد کرد تا پس از پرتاب این تلسکوپ به فضا در سال ۲۰۱۸، اتمسفر آن‌ها مورد تجزیه و تحلیل دقیق برای جستجوی گازهای نشان دهنده‌ی حیات قرار بگیرد.

ایده‌ی پشت آنچه گفته شد به این صورت است:

هنگامی که یک سیاره از جلوی ستاره‌ی خود عبور می‌کند، مقداری از نور ستاره از جو سیاره عبور خواهد کرد، که به صورت خط نازکی در اطراف دیسک سایه‌ی سیاره دیده می‌شود. بسته به ترکیبات شیمیایی جو سیاره، طول موج‌های خاصی از نور ستاره جذب آن خواهند شد. با اندازه گیری طول موج‌هایی که توانسته‌اند از جو سیاره عبور کنند، اخترشناسان می‌توانند گازهای موجود در اتمسفر سیاره را تشخیص دهند؛ حتی اگر سیاره‌ی مذکور چند صد سال نوری از ما فاصله داشته باشد!

اخترشناسان پیش از این نیز با تحقیق روی اتمسفر سیاره‌ها توسط تلسکوپ فضایی هابل، صحت نتایج روش خود را نشان داده‌اند. با استفاده از تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب، می‌توان اتمسفر سیارات را با جزئیات بیشتری تجزیه و تحلیل کرد.

یکی از گازهایی که آن‌ها امیدوارند بتوانند کشف کنند اکسیژن است. هرچند اکسیژن می‌تواند به صورت طبیعی و بدون دخالت موجودات زنده نیز در جو یک سیاره وجود داشته باشد، اما از آنجایی که اکسیژن گاز فعالی است و واکنش پذیری بالایی دارد، نمی‌تواند برای مدت طولانی بدون واکنش با دیگر ترکیبات در جو یک سیاره دوام بیاورد. پس برای اینکه مقادیر زیادی از اکسیژن به صورت پایدار در جو یک سیاره وجود داشته باشد، یک منبع (شاید زنده) برای تولید مجدد آن نیاز است. در زمین این وظیفه بر عهده‌ی گیاهان و باکتری‌ها است.

پس از مولکول‌های آلی مانند لیپید‌ها و آمینو اسیدها، یافتن اکسیژن بالاترین شانس وجود حیات را با خود به همراه خواهد داشت.

اما اکسیژن فقط یک گاز است. ساکنان زمین را در نظر بگیرید؛ موجودات زنده بر روی زمین هزاران نوع گاز تولید می‌کنند (برای مثال به بوهای مختلفی که ما انسان‌ها و حیوانات تولید می‌کنیم فکر کنید). البته تنها تعداد کمی از این گازها به اندازه‌ای هستند که بتوان آن‌ها را از فضا تشخیص داد. بنابراین اخترشناسان در تلاش هستند تا بفهمند کدام گازها تضمین کننده‌ی وجود حیات در یک سیاره هستند. برخی نامزدهای احتمالی عبارتند از متان و دی متیل سولفید کهفیتوپلانکتون‌ها بر روی زمین آن‌ را تولید می‌کنند.

البته یافتن گازی خاص در اتمسفر یک سیاره نمی‌تواند به سادگی تایید کننده‌ی وجود حیات در آن باشد، چرا که منابع غیر زنده مانند آتشفشان‌ها نیز می‌توانند بسیاری از این گازها را تولید کنند. برای تعیین اینکه آیا یک گاز خاص منشاء بیولوژیکی دارد، اخترشناسان باید به مطالعه‌ی شیمی و ویژگی‌های خاص آن سیاره بپردازند.

الان بهترین زمان برای یافتن حیات است

تلسکوپ جیمز وب باید کمی خوش شانس باشد تا بتواند موفق به کشف حیات فرازمینی شود. طرح ساخت این تلسکوپ سال‌ها قبل از اینکه اخترشناسان متوجه شوند کهکشان راه شیری میلیاردها سیاره دارد مطرح شده بود و این تلسکوپ برای یافتن سیاره یا حیات بیگانه طراحی نشده است.

TESS هزاران سیاره پیدا خواهد کرد، اما تنها تعداد کمی از آن‌ها برای بررسی توسط تلسکوپ جیمز وب اهداف مناسبی خواهند بود. یک سیاره‌ی مناسب باید نسبت به ستاره‌ی خود زیاد کوچک نباشد. در غیر این صورت، تابش خیره کننده‌ی ستاره، پیدا کردن طول موج‌های خاص را دشوار خواهد کرد. در واقع رصد کردن یک سیاره در کنار ستاره‌اش مانند مشاهده‌ی یک کرم شب تاب در کنار نور افکن است؛ آن هم از فاصله‌ی ۱۵۰۰ کیلومتری!

از طرفی باید در نظر داشت که طیف سیاراتی که TESS و تلسکوپ جیمز وب می‌توانند بررسی کنند بسیار محدود است، چرا که آن‌ها تنها قادر به بررسی سیاراتی هستند که از جلوی ستاره‌ی خود عبور می‌کنند. اگر تلسکوپ جیمز وب موفق نشود چیزی پیدا کند، اخترشناسان مجبور خواهند بود تا یک تلسکوپ اختصاصی طراحی کنند که برای بررسی سیارات، وابسته به عبور سیاره از جلوی ستاره‌اش نباشد.

برای اینکه تلسکوپی سیارات را به صورت مستقیم مورد بررسی قرار دهد، باید به طریقی جلوی نور خیره کننده‌ی ستاره‌ی میزبان را گرفت. یک ایده برای تلسکوپ‌های فضایی آینده این است که قسمتی مانند چتر برای آن‌ها ساخته شود تا بتواند جلوی نور ستاره را بگیرد. چنین تلسکوپی قادر خواهد بود تا سیاره‌هایی با ابعاد زمین که به دور ستاره‌هایی در ابعاد خورشید در حال گردش هستند را ردیابی کند؛ کاری که TESS قادر به انجام آن نیست. به این ترتیب، شانس پیدا کردن سیارات واقعاً شبیه زمین و در نتیجه یافتن حیات فرازمینی چند برابر خواهد شد.

بزرگترین دلیل برای خوشبینی در مورد یافتن حیات فرازمینی، تعداد و تنوع بسیار زیاد سیارات در کهکشان راه شیری است. دکتر سارا سیگر، اخترشناس دانشگاه MIT در این باره می‌گوید:

«می‌دانیم که سیارات زیادی در کهکشان ما وجود دارند و تا به حال اتمسفر بسیاری از آن‌ها را بررسی کرده‌ایم. برای اولین بار در تاریخ این احتمال وجود دارد که بتوانیم نشانه‌هایی از حیات را در خارج از سیاره‌ی خودمان پیدا کنیم. احمقانه است اگر از این فرصت استفاده نکنیم.»

ناسا به تازگی تایید کرده است که قمری جدید برای زمین کشف شده است. البته این قمر هم‌اندازه‌ی ماه ما نیست و ابعاد آن به قدری کوچک است که می‌توان آن را یک سیارک در اعماق فضا دانست که به صورت کاملا تصادفی دور زمین نیز می‌چرخد.

قمر دوم زمین توسط تلسکوپ Pan-STARRS1 که در هاوایی قرار دارد شناسایی شده است. به دلیل مدار چرخش عجیب و غریبی که این قمر داشته تا به حال از دیده‌ها به دور مانده است. مدار این قمر بیضی شکل است که باعث می‌شود قمر جدید در فاصله‌ی بین ۳۸ تا ۱۰۰ برابر فاصله‌ی کنونی ماه از زمین، به دور کره‌ی خاکی ما بچرخد.

این قمر با نام 2016 Ho3 شناخته می‌شود و صد سال است که در میدان گرانشی زمین گرفتار شده و در این مدت توانسته از چشم‌ها به دور باشد. به علاوه این قمر در مدت ۳۶۵.۹۳ روز به دور خورشید می‌چرخد که اندکی از ۳۶۵.۲۴ روز ماه کنونی ما بیشتر است.

مدار این قمر با پهنای ۱۰۰ متری و گستره‌ی ۴۰ متر که دارد یکی از سخت‌ترین مدارها برای رهیابی است. با توجه به شکل بیضی مدار این قمر، به اشتباه اینطور به نظر می‌رسد که شی تازه کشف شده به دور خورشید چرخیده و سرعت بسیار زیادی دارد. اما در مواقعی ممکن است قمر با سرعت کم و بسیار دورتر به نظر برسد.

با توجه به تحقیقات انجام شده این قمر از فاصله‌ی ۱۴ میلیون کیلومتری به زمین نزدیک‌تر نخواهد شد. این قمر چندین قرن به دور زمین خواهد چرخید و پس از آن مدار خود دور زمین را ترک خواهد کرد. 

نظر شما در مورد این قمر جالب چیست؟

معتبرترین برند ورزشی جهان که خاستگاه آن آلمان است، بالاخره به عنوان اسپانسر تیم ملی فوتبال کشورمان با فدراسیون فوتبال قرارداد بست و شاگردان کی‌روش با لباس جدید خود در اولین دیدار به مصاف قطر رفتند. به همین بهانه خالی از لطف ندیدیم که به تاریخچه پیدایش این برند معتبر و سرگذشت پر فراز و نشیب آن بپردازیم:

شرکت بزرگ آلمانی که توانست طی سالیان گذشته خود را به عنوان معتبرترین برند ورزشی جهان معرفی نماید، در اصل در سال 1924 توسط یک آلمانی به نام «آدولف داسلر» با نام «گبرودر داسلر شوفابریک»تاسیس شد و بعدها در سال 1948 نام «آدیداس» به خود گرفت. شرکت آدیداس در زمینه طراحی، تولید و توزیع انواع لباس، کفش، پاافزار و کفش ورزشی، تجهیزات ورزشی، ساعت، عینک آفتابی، محصولات مراقبت‌های شخصی و لوازم لوکس فعالیت می‌کند. این هلدینگ بزرگ، شرکت تولید پوشاک ورزشی «ریباک»، شرکت لوازم گلف «تیلورمِید»، و شرکت «راک پورت» را تحت مدیریت دارد.

دومین برند معتبر جهان ورزش و اولین برند معتبر اروپا، توسط مردی بنیانگذاری شد که در یک خانواده کارگری رشد یافت. پدر، یک کارگر تولیدی کفش بود و مادر مدیریت یک خشکشویی را بر عهده داشت. دوران مدرسه‌اش که تمام شد، سر به سودای کار در کنار پدر در کارخانه تولید کفش سپرد. پس از جنگ جهانی اول، یک شرکت تولید چینی تاسیس کرد و کمی بعد هم پا در بازار تولید چرم گذاشت.

اما داستان انشعاب کارخانه دو برادر به جنگ جهانی دوم برمی گردد. در این مورد دو روایت وجود دارد: اول اینکه، پیش از جنگ جهانی دوم، داسلرها به حزب نازی پیوستند. رادولف خود را به سران حزب نزدیکتر کرد و این امر موجب اختلاف آدولف که نسبت به تداوم جنگ بدبین بود، شد. با بازداشت رادولف توسط نیروهای آمریکایی در سال 1943، این شائبه برای او به وجود آمد که آدولف او را لو داده است و سال‌های بعد رادولف این امر را دلیل جدایی از برادرش و در نتیجه، تاسیس شرکت پوما دانست.

 

روایت دوم این است که در سال 1943 و در طی بمباران برخی مناطق آلمان، وقتی که آدولف به همراه همسر و فرزندانش به یک پناهگاه زیرزمینی پناه می‌برد، رادولف هم به همراه خانواده‌اش به آنجا می‌آید. آدولف که منظورش به متفقین بود، فریاد می‌زند: حرامزاده‌ها پیدایشان شد». اما رادولف این جمله را به خود می‌گیرد و در ذهنش‌ می‌ماند. 8 سال بعد، آنها به خاطر پررنگ ماندن این سوتفاهم در ذهن رادولف از هم جدا می‌شوند. در هر حال، یکی از این دو روایت می‌تواند درست باشد.

 

برادرها در سال 1947 به طور رسمی از هم جدا شدند. زمانی که رودی شرکت جدیدی به نام «رودا» که مخفف نامش بود تاسیس کرد. این شرکت بعدها به «پوما» تغییر نام داد. آدولف نیز در 18 آگوست 1949، شرکت «آدیداس» که مخفف نامش آدی داسلر بود را تاسیس کرد.هرچند بسیاری از مردم فکر می‌کنند که آدیداس مخفف جمله انگلیسی «هر روز درباره ورزش رویاپردازی می‌کنم» (All Day I Dream About Sport) است، اما در واقع، این نام مشتق شده از اسم و فامیل آدولف داسلر است.

در سال 1987، هورست داسلر -پسر و جانشین آدولف- به طرز مشکوکی فوت شد. شرکت بدون یک مدیر لایق‌، به ورطه ورشکستگی افتاد. در این هنگام، «برنارد تاپی» که یک صنعتگر فرانسوی بود، شرکت آدیداس را به شرط حفظ نام، به مبلغ 243 میلیون و 900 هزار دلار از خانواده داسلر خرید. تاپی، این پول را از طریق وام بدست آورده بود. اما وی در سال 1992 دیگر نتوانست بدهی‌های بانک را پرداخت کند و در نتیجه بان «کردیت لیونه» فرانسه، شرکت عظیم آدیداس که دسترنج سالها زحمت آدولف داسلر بود را به مزایده گذاشت.

برنارد تاپی

نهایتا، در سال 1993 شرکت آدیداس با قیمت 683 میلیون و 514 میلیون دلار به «روبرت لوئی دریفوس» فرانسوی رسید. این قیمت چندین برابر وامی بود که آن بانک به تاپی داده بود. بانک، سود کلان کرد، تاپی اعلام ورشکستگی کرد و بعدها به زندان افتاد، و دریفوس ماند و یک مسئولیت بزرگ.

دریفوس نشان داد که یک مدیر لایق و شایسته است و اگر اغراق نباشد می‌توان او را ناجی آدیداس نام نهاد. او آدیداس را زنده کرد. گرچه چالش‌هایی بر سر رقابت و کپی‌برداری نهادهای ورزشی از لوگو و برند داشت و البته شکایت هم کرد و نتیجه گرفت، اما با ادغام آدیداس با چند شرکت دیگر (در راس آنها گروه سالامون) و خریدن شرکت‌هایی چون «ریباک» و استخدام بهترین متخصصان طراحی پوشاک ورزشی، خود را در مقام رقابت تنگاتنگ با «نایک» رقیب دیرینه آمریکایی قرار داد. دیگر، پوما در این میان یارای رقابت با آدیداس را نداشت و از قافله عقب مانده بود که تا هم‌اکنون هم ادامه دارد. امروز، رقابت اصلا بین آدیداس و نایک است.

روبرت دریفوس

اکنون «ایگور لاندا» رییس هیئت مدیره و «هربرت هاینر» مدیر عامل شرکت آدیداس هستند.

ایگور لاندا

 

هربرت هاینر

 

 

 

به گزارش مشرق، پس از خواندن تاریخچه و سرگذشت شرکت معتبر آدیداس شاید بد نباشد 20نکته جالب در مورد این برند معتبر را که به بعضی از آنها در متن بالا نیز اشاره شد بخوانید:

 

1» .استان اسمیت» همیشه استان اسمیت خوانده نمی‌شد. طراح کتانی مخصوص بازی تنیس، استان اسمیت نام داشت و قرار بود که این کتانی به نام او خوانده شود اما هیچگاه این اتفاق نیفتاد و همه این کتانی را «آیلت» به نام ستاره فرانسوی تنیس «رابرت آیلت» می‌خواندند.

2» .میکرو پیسر» اولین کتانی آدیداس بود که دارای فن‌آوری کامپیوتری بود. این فن‌آوری ساخت 1984 به ورزشکار اجازه می‌داد که از مقدار سرعت خود و کالری که سوزانده باخبر باشد. البته نایک پیش از آدیداس به این فن‌آوری دست پیدا کرده بود.

3 .آدیداس اقدام به ایجاد محلی به نام «پارک آدیداس» در بوستون آمریکا کرد که هیچکس حق نداشت پوشاکی به غیر از برند آدیداس به تن داشته باشد. در پارک آدیداس، هیچ‌کس حق نداشت که پوششی به غیر از برند آدیداس داشته باشد وگرنه لباس یا کتانی‌اش به عنوان تنبیه به درخت‌های همان محل آویزان می‌شد.

4. آدیداس، نام اولیه برند نبود. نام اولیه آدیداس بر خلاف تصویر مردم که تولد آن را در سال 1948 می‌دانند، به سال 1924 برمی‌گردد. وقتی که داسلر این نام را برگزید: «گبرودر داسلر شوفابریک»

5 .آدیداس کفش دوومیدانی هم تولید می‌کرد. داسلر هم مانند همتای آمریکایی خود «بیل باورمن» -موسس شرکت نایک- در دوره‌های مختلف زمانی روی به تولید کفش دوومیدانی آورد.

6 .سه خط داشتن آدیداس نشان آن است اما در اصل، این سه خط دارای فواید پزشکی است و کمتر کسی این را می‌داند. آدیداس، اعلام کرده که که این سه خط از لحاظ علمی و پزشکی موجب توازن و تعادل شخص می‌شوند.

7. لوگوی آدیداس دارای عمر بیش از 40 سال است. اما این فقط یک لوگو نیست بلکه یک نشان معنادار است. لوگوی سه پره که در جریان المپیک 1972 مونیخ برای گسترش بیشتر در بازار ایجاد شد، اشاره به تنوع محصولات آدیداس دارد.

8» .سوپر استار» پرفروشترین کتانی تاریخ آدیداس نیست. این «استان اسمیت» بود که بیش از 40 میلیون جفت در دنیا فروخت.

9. نایک، نهایت تلاش خود را کرد که مانع از فروش کتانی تولیدی سال 2010 آدیداس به نام «پرایم نیت» شود. کفش‌های ورزشی روبافت، چند سالی است که به بازار محصولات ورزشی راه‌ یافته‌اند. نایک هم یک محصول همتای پرایم نیت به نام «فلای نیت» تولید کرده بود اما حس رقابت و حسادت مجبورش کرد که از آدیداس بابت تولید کتانی مشابه شکایت کند و آن را به دادگاه بکشاند تا بدینوسیله مانع از فروش این محصول شود.

10. آدولف داسلر، پیش از اینکه به سمت تولید کفش برود، نانوایی را فرا گرفت اما ترجیح داد که راه پدر را که همانا تولید کفش بود ادامه دهد.

11 .در سال 1948 برادران داسلر رسما از یکدیگر جدا شدند. رادولف اقدام به تاسیس شرکت «پوما» کرد و آدولف هم نام شرکت را به آدیداس تغییر داد و رسما آن را ثبت کرد.

12. آدیداس در دوره‌هایی با فراز و نشیب مدیریت تبلیغات و تصمیمات روبرو بود و یک بار دچار ورشکستگی شده است.

13. «مایکل جوردن» بسکتبالیست اسطوره‌ای از دوران دبیرستان پیوسته آدیداس می‌پوشید و نهایتا هم در دوران شهرت با آدیداس قرارداد بست.

14. «جسی اُوِنز» کلید شهرت و موفقیت آدیداس شد. او در المپیک 1936 برلین آلمان، کفش‌های تولید شده کارخانه آدولف داسلر را پوشید و برخلاف برنامه‌های هیتلر، 4 مدال طلا کسب کرد. داسلر، در ابتدا می‌خواست محصول خود را به پای همه ورزشکاران کند اما به دلیل شناخته نبودن، کسی او را تحویل نگرفت و فقط اونز سیاهپوست که قهرمان شناخته‌شد‌ه‌ای بود قبول کرد. اینگونه بود که داسلر جهانی شد و پا در مسیر رشد گذاشت.

15. کتانی موفق و مشهور «توبولار اسنیک» ساخته آدیداس بر اساس ایده‌گیری جذاب از لاستیک خودرو ساخته شد.

16. محتمل‌ترین قصه بر جدایی برادران داسلر از یکدیگر به جنگ جهانی دوم برمی‌گردد. در سال 1943 و در طی بمباران برخی مناطق آلمان، وقتی که آدولف به همراه همسر و فرزندانش به یک پناهگاه زیرزمینی پناه می‌برد، رادولف هم به همراه خانواده‌اش به آنجا می‌آید. آدولف که منظورش به متفقین بود، فریاد می‌زند: حرامزاده‌ها پیدایشان شد» اما رادولف این جمله را به خود می‌گیرد و در ذهنش‌ می‌ماند. 8 سال بعد، آنها به خاطر پررنگ ماندن این سوتفاهم در ذهن رادولف از هم جدا می شوند.

 

محققان دانشکده زیست پزشکی دانشگاه "آرهوس" در تلاشند که با رمزگشایی پیام سلول‌های عصبی درد را درمان کنند.