بهترین تصاویر علمی روزهای اخیر: از کلاه آبکی تا دوچرخه‌سواری چهار پدالی و سیب فضایی

 

کلاه آبکی: دیمیتری رینشتین حشرات زنده را می‌گیرد و با دقت بالا قطرات آب را روی سر آنها می‌چکاند؛ سپس اقدام به عکس گرفتن از آنها می‌کند. نتیجه کار وی بسیار زیبا از کار در آمده است، که این مگس با کلاه آبدار خود نمونه‌ای از آنها به شمار می‌رود.


 
 

دوچرخه‌سواری چهار پدالی: چرا دوچرخه‌سواران باید تمام انرژی لازم برای رکاب زدن را با پاهای خود تامین کنند، در حالی‌که دستان آنان همچون اشراف‌زاده‌هایی بیکار روی دوچرخه قرار گرفته است؟ این موضوع ایده طراحی دوچرخه عکس بالا است که شما را وا می‌دارد با دستان خود نیز پدال بزنید. مضحک به نظر می‌رسد؟


 
 

طلوع ماه: با توجه به آنکه شرایط آب و هوایی یاری نمی‌کرد، چهار ماه تمام طول کشید تا فیلیپ اشمیدلی سوئیسی بتواند این عکس ضدنور را از دوچرخه‌سوار مدنظر خود بگیرد. اما زیبایی خیره‌کننده عکس می‌گوید که این انتظار ارزشش را داشته است.


 
 

تاریکی از راه می‌رسد: این عکسی از تلسکوپ بلانکو است؛ کاوشگری 4 متری در رصدخانه سرو تولولو شیلی که اخیرا دوربین فوق قدرتمند انرژی تاریک 570 مکاپیکسلی روی آن سوار شده است. این بخشی از پروژه «نقشه‌برداری انرژی تاریک» است؛ همکاری میان بیش از 200 دانشمند که قصد دارد تا رازهای جهان شتاب‌دار ما را آشکار کند. کارآگاهان انرژی تاریک هر هفته یک تصویر این دوربین را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. این تلسکوپ طی پنج سال آینده آسمان نیمکره جنوبی را به دنبال شواهدی از انرژی تاریک جارو خواهد کرد.


 
 

حومه شهر: راس راسین این پرتره مارپیچی هوایی را از حومه شهری خیالی روی رایانه خلق کرده است، سپس آن را با استفاده از چاپگر جوهرافشان معمولی چاپ کرده است. وی تلاش داشته است تا عقلانیت ظاهری طراحی شهری را زیر و رو کند، و تضادهایی را که زیر سطح به کمین نشسته‌اند آشکار کند. این کار از جمله کارهایی است که به راحتی می‌تواند شما را در خود گم کند.


 
 

سیب فضایی: شهر کوپرتینو طرح‌های خود را برای پردیس 712 هزارمترمربعی جدید شرکت اپل رونمایی کرده است؛ پردیسی که با ساختمان اصلی 260 هزار مترمربعی آن که به شکل یک فضاپیما است تکمیل می‌شود. این ساختمان شامل دفاتر، اتاق‌های کنفرانس و سالن‌های غذاخوری برای حدود 12 هزار کارمند این شرکت است.


 
 

نور بیابان: رایان پاتریک گریفین پروژه نورافکنی زنده خود را روی تخته سنگ‌های بیابان‌های آریزونا و نیومکزیکو اجرا کرده است، که باعث خلق آثار هنری پویایی شده است که پس از پایان کار کوچک‌ترین ردی از خود بر جای نمی‌گذارد. وی کار خود را این‌گونه توصیف می‌کند: «سبکی آزاد در نوردهی که رابطه میان قلب تا دست را آشکار می‌کند.»




تاريخ : سه شنبه 17 ارديبهشت 1392برچسب:, | | نویسنده : مقدم |