یک سرویس ذخیره‌سازی ابری که در سال ۲۰۱۵ رونمایی شد، از معماری بلاک‌چین غیرمتمرکز و نقطه‌ به نقطه برای ذخیره‌سازی داده‌های رمزنگاری‌شده در کامپیوتر کاربران سرتاسر جهان استفاده می‌کند. این سرویس، ادعای انعطاف‌پذیری و قیمت پایین‌تر دارد و اخیرا، فهرست قیمت خدمات خود را به‌همراه تاریخ رونمایی نهایی از محصولات منتشر کرد.

سرویس بلاک‌چینی Storj Labs اکنون یک سرویس ذخیره‌سازی آزمایشی برای توسعه‌دهنده‌ها، کسب‌وکارها و مصرف‌کننده‌ها دارد. آن‌ها سرویس خود موسوم به Tardigarde Decentralized Cloud Storage را در ماه اوت رونمایی کردند. اخیرا زمان عرضه‌ی نسخه‌ی آزمایشی دوم (Beta 2) و فهرست قیمتی آن نیز به رسانه‌ها اعلام شد که رقابت مستقیم سرویس بلاک‌چینی را با سرویس ابری آمازون AWS S3 نشان می‌دهد. استورج ادعا می‌کند که سرویسی انعطاف‌پذیرتر با قیمت منصفانه‌تر نسبت به رقیب بزرگ خود عرضه خواهد کرد.

سرویس ذخیره‌سازی Tardigarde با ادعای پایداری ۹۹/۹۷ درصد معرفی شد و قیمتی نصف پایین‌ترین قیمت سرویس‌های ذخیره‌سازی بزرگ دارد. به‌عنوان مثال سرویس S3 آمازون با قیمت ۲۳ دلار در ماه برای هر ترابایات داده به مشتریان ارائه می‌شود. شایان ذکر است، آمازون زمان آپ‌تایم سرویس خود را ۹۵ تا ۹۹ درصد عنوان می‌کند.

استورج لبز در یک پست وبلاگی درباره‌ی قیمت و کیفیت سرویس‌های خود نوشت:

در میان سه سرویس‌دهنده‌ی بزرگ اصلی، قیمت میانگین آن‌ها ۲۲ دلار برای هر ترابایات برای ذخیره‌سازی ایستا است. به‌علاوه ۹۹ دلار نیز برای هر ترابایت پهنای باند دریافت می‌شود. قیمت‌های مذکور اغلب شامل خدماتی همچون رمزنگاری و افزایش حوزه‌های ذخیره‌سازی نمی‌شود. چنین خدماتی بدون هزینه‌ی اضافه در Tardigarde قرار دارند.

داشبورد مدیریت نود استورج

سرویس ذخیره‌سازی Tardigarde اکنون ۴۰۰ کاربر فعال دارد. فضای ذخیره‌سازی مشتریان توسط کاربرانی تأمین می‌شود که به‌صورت مشارکتی در استورج لبز ثبت‌نام می‌کنند. آن‌ها با اجاره دادن فضای ذخیره‌سازی هارددرایوها‌ی خود، توکن STORJ دریافت می‌کنند که می‌توان از آن برای خرید فضای ذخیره‌سازی در سرویس Tardigarde استفاده کرد. درواقع کاربران با فروش فضای اضافه‌ی هارد درایو خود، توکن استورج دریافت می‌کنند که می‌توان با آن، فضای ذخیره‌سازی ابری در سرویس غیرمتمرکز اشتراک فایل استورج لبز دریافت کرد.

استورج تنها سرویس‌دهنده‌ی خدمات ذخیره‌سازی غیرمتمرکز نیست، در سال‌های گذشته چنین سبکی از خدمات ذخیره‌سازی طرفداران زیادی پیدا کرد، اما هیچ‌یک از آن‌ها به‌عنوان سرویس‌های قابل‌اعتماد برای مصارف سازمانی شناخته نشدند. راج بالا، یکی از مدیران تحقیقاتی گارتنر می‌گوید سرویس‌های گذشته، قیمت‌گذاری و سرویس‌دهی منطقی برای کسب‌وکارها نداشتند. او در ادامه می‌گوید:

این سرویس‌ها شاید بتوانند قیمتی نصف سرویس آمازون S3 ارائه کنند، اما به‌خاطر طبیعت غیرمتمرکز و شرکت‌های نوپایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، ۱۰۰ برابر ریسک بیشتر دارند. در مقام مقایسه، AWS یک سرویس‌دهنده‌ی قابل اعتماد محسوب می‌شود که ده‌ها اگزابایت داده را مدیریت می‌کند. من نسبت به ادعاهای بهره‌وری در مقابل S3 هم مشکوک هستم، چرا که احتمالا با حذف شدن یکی از افراد و مکان‌‌های ذخیره‌سازی در سیستم غیرمتمرکز، نیاز به بازسازی برخی از بخش‌های سرویس باشد.

راج بالا در ادامه‌ی صحبت‌های خود به سرویس‌دهنده‌ی خدمات ابری به‌نام Backblaze اشاره می‌کند. آن‌ها ظرفیت ذخیره‌سازی سرویس B2 خود را با قیمتی یک‌چهارم S3 ارائه می‌کنند، اما ریسک‌های معماری نقطه‌به‌نقطه را به‌همراه ندارند. از نظر او سرویس مذکور که توسط افراد حرفه‌ای و باسابقه توسعه یافته است، هرگونه نیاز به استفاده از سرویس‌های نقطه‌به‌نقطه با هدف صرفه‌جویی مالی را از بین می‌برد. بالا همچنین سرویس‌های ذخیره‌سازی نقطه‌به‌نقطه را به‌خاطر ادعای استفاده از رمزنگاری بلاک‌چین در سیستم‌‌های ذخیره‌سازی، مورد انتقاد قرار می‌دهد؛ چرا که از نظر او فناوری دفتر کل توزیع‌شده تنها برای کاربردهای پرداختی قابل‌استفاده است.

مدیرعامل استورج لبز، بن گالوب، در مصاحبه‌ای به قطعی سرویس‌های آمازون در سال ۲۰۱۷ اشاره کرد. منظور او، رخدادی بود که در آن سال در سرویس ذخیره‌سازی آمازون در منطقه‌ی US-EAST-1 اتفاق افتاد. از نظر گالوب، سهم عمده‌ای از قطعی مذکور که به‌خاطر خطای انسانی ایجاد شده بود، به طبیعت متمرکز سرویس ذخیره‌سازی ارتباط داشت. سرویس ذخیره‌سازی Tardigarde مقاومت مناسبی دربرابر خطا دارد، چون هارددرایوها در سرتاسر جهان گسترده هستند و داده‌ها شبیه به پیکربندی RAID در سرورهای ذخیره‌ساز سنتی ذخیره می‌شوند. درواقع،‌ افزونگی سرویس ذخیره‌سازی در ذات آن قرار گرفته است.

نقشه‌ی پراکندگی نودهای استورج

گالوب درباره‌ی جزئیات ذخیره‌سازی و مقاومت در برابر خطا می‌گوید:

داده‌ها از همان ابتدا رمزنگاری می‌شوند، درنتیجه ما هیچ‌گاه آن‌ها را نمی‌بینیم. سپس هر داده به ۸۰ بخش تقسیم می‌شود که تنها ۲۹ عدد از آن‌ها برای بازسازی مجدد الزامی هستند. البته می‌توان این اعداد را بسته به کاربری مشتری تغییر داد.

سرویس Tardigarde هزینه‌ی ۱۰ دلاری را برای نگه‌داری یک ترابایت داده (یا یک سنت برای هر گیگابایت) در هر ماه دریافت می‌کند. درواقع هزینه‌ی نگه‌داری یک ترابایت برای ۳۰ روز و دو ترابایت برای ۱۵ روز و سه ترابایت برای ۱۰ روز، با هم برابر است. هزینه‌ی پهنای باند دانلود نیز برای هر ترابایت، ۴۵ دلار عنوان می‌شود که برابر با ۴۵ سنت برای هر گیگابایت داده خواهد بود. Tardigarde هزینه‌ای برای آپلود داده دریافت نمی‌کند.

جان گلسون، معارون ارشد عملیات استورج، درباره‌ی هزینه‌ها و شیوه‌ی عملکرد سرویس ذخیره‌ساز می‌گوید:

اگر شما تصمیم به خارج کردن داده از سرویس بگیرید، ما هزینه‌ی کمتری را برای خروج داده دریافت می‌‌کنیم. درواقع ما برخلاف دیگران، برای خارج کردن داده هزینه‌ای به مشتری تحمیل نمی‌کنیم.

مرکز مدیریت استورج لبزر در آتلانتا قرار دارد. همان‌طور که گفته شد، این شرکت به کاربرانی که فضای بلااستفاده‌ی هارددرایو خود را اجاره دهند، رمزارز یا فضای ذخیره‌سازی ابری رایگان اهدا می‌کند. سرویس ذخیره‌ساز آن‌ها از فاکتورهای بهره‌وری متعددی برای ردگیری موافقت‌نامه‌ی سطح خدمات خود استفاده می‌کند. از فاکتورهای مورد استفاده می‌توان به تعداد نودهای ذخیره‌سازی (اکنون سه هزار عدد هستند)، تعداد کاربران فعال Tardigarde (حدود ۴۰۰ مشتری) و نرخ کم و اضافه‌شدن نودها (اکنون حدود ۱/۵ درصد در ماه) اشاره کرد.

سرویس ذخیره‌ساز ابری Tardigarde اکنون ظرفیتی بین حدود ۴/۳ تا هفت پتابایت دارد. آن‌ها در ماه ژانویه از محصول نهایی رونمایی می‌کنند که احتمالا ۶ پتابایت را برای توسعه‌دهنده‌ها و کاربران به‌همراه خواهد داشت. گالوب درباره‌ی محصول Tardigarde Cloud Service می‌گوید که داده‌ها به ۳۰ قسمت تقسیم شده و در ۸۰ هارد درایو از سه هزار درایو موجود در ۱۸۳ کشور و منطقه توزیع می‌شوند.

آویوا لیتان، یکی از محققان ارشد گارتنر، نظر مثبت‌تری نسبت به استورج دارد. او درباره‌ی سرویس ذخیره‌سازی نقطه‌به‌نقطه می‌گوید:

این رویکرد را می‌توان در بهترین حالت، استفاده از بلاک‌چین نامید. شبکه‌های نقطه‌به‌نقطه که در آن سرورهای بلااستفاده تبادل می‌شوند. درواقع می‌توان لقب اوبر برای ذخیره‌سازی و کارهای کامپیوتری را به این سرویس داد. البته طراحی پایه‌ای آن، با ساختار مدریرت متمرکز اوبر تفاوت دارد و از قراردادهای هوشمند در سیستمی بدون کنترل مرکزی استفاده می‌کند.

همان‌طور که گفته شد، داده‌ها در سرویس استورج ابتدا رمزنگاری و برای ایجاد حالت افزونگی، به ۸۰ بخش مجزا تقسیم می‌شوند. اگر یک بخش به‌خاطر سرعت پایین اینترنت در نقاطی از جهان، توانایی سرویس‌دهی مناسب نداشته باشد، سرویس راهکاری جایگزن با سرعت و پهنای باند بالاتر را انتخاب می‌کند. گالوب درباره‌ی سیستم جایگزینی پهنای باند می‌گوید:

این بخش جایگزینی، درواقع قدرت برتر سیستم‌های غیرمتمرکز را نشان می‌دهد. ما برای ارائه‌ی داده‌ی اصلی، باید به حداقل ۳۰ بخش از تقسیم‌بندی آن دسترسی داشته باشیم. این ۳۰ بخش را می‌توان از هر یک از ۸۰ تفسیم‌بندی انجام‌شده دریافت کرد. اگر یکی از بخش‌ها مشغول بوده یا سرعت پایینی داشته باشند، اهمیتی ندارد؛ چون ما می‌توانیم از مزیت غیرمتمرکز بودن استفاده کرده و دسترسی‌پذیری بالا را با بهره‌وری و پایداری بالا ارائه کنیم.

به‌عنوان مثالی برای شرح سیستم تقسیم‌بندی و ارائه‌ی داده در Tardigarde، تصور کنید که چند هزار نفر تصمیم به دسترسی به فایلی در سرور استورج داشته باشند. فایل مذکور احتمالا با سیستم کش داینامیک بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ بخش تقسیم شده است و الگوی جهانی گسترده‌تری برای توزیع دارد. درنهایت، تنها ۳۰ بخش برای بازسازی مجدد فایل و در دسترس قراردادن آن مورد نیاز خواهد بود.

در ادامه‌ی صحبت‌های گالوب پیرامون سیستم تقسیم‌بندی و اتصال مجدد داده می‌خوانیم:

اگر بخواهید فایلی بسیار مهم را در سرویس ما ذخیره‌ کنید، می‌توانیم پراکندگی آن را افزایش دهیم. ما ابتدا بهترین تخمین را برای محل ذخیره‌سازی فایل اجرا می‌کنیم، درنتیجه فایل‌ها در نودهای متعدد شبکه‌های گوناگون تقسیم می‌شوند. سپس الگوریتم‌ها را براساس الگوی مصرف کاربران اجرا می‌کنیم.

توسعه‌دهنده‌ها برای استفاده از قابلیت‌های استورج و ترکیب آن با اپلیکیشن‌های کنونی S3 می‌توانند در یک فهرست انتظار ثبت‌نام کنند. وب‌سایت اصلی دارای کتابخانه‌ای مناسب برای ترکیب ابزارها با انواع پلتفرم‌ها همچون گو، پایتون، سویف، اندروید، دات‌نت و نود جی‌اس است تا نیاز کاربران را در حوزه‌های گوناگون و حتی نیاز به قابلیت‌های پیشرفته همچون Macroon برطرف کند.

به‌روزرسانی فایل‌ها در سرویس استورج با ابزاری به‌نام IPFS gateway انجام می‌شود. کاربران غیر توسعه‌دهنده می‌توانند در وب‌سایت استورج ثبت‌نام کرده و با دریافت توکن تأیید، یک نود ذخیره‌سازی راه‌اندازی کنند. نود مذکور ابتدا در یک دوره‌ی آزمایشی ۳ روزه استفاده می‌شود تا شرکت، کیفیت آپ‌تایم و سرعت اینترنت کاربر را بررسی کند. به‌علاوه تا ۹ ماه، بخشی از درآمد نود ذخیره‌سازی توسط شرکت مسدود می‌شود تا اعتبار و تعهد آن‌ها مبنی بر فعالیت به‌عنوان بخشی از سیستم ذخیره‌سازی تأیید شود.