۲۷ ژانویه‌ی ۲۰۱۰، یکی از تاریخ‌های فراموش‌نشدنی دنیای فناوری، به‌خصوص در تاریخچه‌ی اپل، به‌شمار می‌آید؛ روزی که استیو جابز، مرد شماره‌‌یک و محبوب کوپرتینو، محصولی را رونمایی کرد که به‌زعم او جادویی و انقلابی بود و می‌توانست زمینه‌ساز کلاسی جدید از دستگاه‌ها برای ایجاد پیوندی صمیمی‌تر و شهودی‌تر و خوشایندتر بین کاربر و اپلیکیشن‌ها باشد. نسل نخست آیپد سه‌ ماه پس از معرفی و در آوریل ۲۰۱۰ دراختیار کاربران قرار گرفت و استقبال درخورتوجهی از آن شد؛ به‌طوری‌که فروش آن در فصل نخست ۲۰۱۰، از کامپیوترهای مک نیز فراتر رفت. مطابق پیش‌بینی جابز، شرکت‌های متعددی در دنیای اندروید و ویندوز برای سهیم‌شدن در بازار نوظهور تبلت‌ها و ثبت موفقیت‌های مشابه وارد عمل شدند؛ اما متأسفانه فُرم‌فکتور تبلت هیچ‌گاه به‌اندازه‌ی گوشی‌‌های هوشمند محبوب نشد. برهمین‌اساس، بسیاری از شرکت‌ها فعالیت خود در این حوزه را محدود یا متوقف کردند.

بازار تبلت‌ها به‌تدریج کوچک و کوچک‌تر می‌شود؛ اما اپل همچنان حکمران این بازار به‌شمار می‌آید؛ به‌طوری‌که براساس گزارش Statista، از سال ۲۰۱۱ تاکنون، آمار فروش فصلی آیپد همواره فراتر از ۸ میلیون دستگاه بوده است. کوپرتینونشین‌ها برای تثبیت جایگاه خود و جلب توجه طیف گسترده‌تری از کاربران، در سپتامبر ۲۰۱۵ آیپد پرو را معرفی کردند؛ دستگاهی با نمایشگر عظیم ۱۲.۹ اینچی که نخستین محصول مبتنی بر iOS با پشتیبانی از قلم استایلوس به‌شمار می‌رفت و درکنار قلم اپل پنسل آمده بود تا ابزاری رؤیایی برای طراحان و گرافیست‌ها باشد. اپل با خانواده‌ی iPad Pro سعی می‌کند مفهوم کامپیوتر در عصر حاضر را برای بسیاری از کاربران از نو تعریف کند و اکنون در سال ۲۰۱۹، تیم کوک نسل سوم آیپد پرو را نه یک تبلت، بلکه یک کامپیوتر شخصی می‌داند.

آیپد پرو در نسل سوم خود اوج جاه‌طلبی اپل را به‌تصویر می‌کشد؛ دستگاهی که اکنون به‌لطف طراحی مدرن و نمایشگر کم‌حاشیه‌ی خود، از نسل‌های گذشته ابعاد فیزیکی کوچک‌تری دارد و پردازنده‌ی قدرتمند A12X آن به‌ادعای شرکت سازنده، ۹۲ درصد از لپ‌تاپ‌های موجود در بازار را پشت‌سر می‌گذارد و قلم اپل پنسل جدید، به‌صورت مغناطیسی به آن متصل می‌شود. با زومیت همراه باشید تا با بررسی آیپد پرو 2018، قابلیت‌های این دستگاه گران‌قیمت را زیر ذره‌بین قرار دهیم و توانایی آن در گرفتن جای کامپیوترهای مرسوم را ارزیابی کنیم.

طراحی

شاید این شعار تبلیغاتی اپل که در توصیف آیپد پرو ۲۰۱۸ به‌کار می‌رود، کمی حماسی و مبالغه‌آمیز به‌نظر برسد: «تنها چیزِ بدون تغییر، نام است». باوجوداین حداقل از بُعد سخت‌افزاری و طراحی، می‌توان این شعار را صحیح دانست. کوپرتینونشین‌ها امسال با الهام‌گرفتن از زبان طراحی مدرن آیفون، تبلت‌ حرفه‌ای خود را زیر تیغ جراحی برده و ظاهر مسحورکننده‌ای برای آن خلق کرده‌اند. آیپد پرو ۲۰۱۸ با حاشیه‌های ضخیم نسل گذشته خداحافظی کرده است و اکنون، از نمایشگری کم‌حاشیه با گوشه‌های گِرد و محبوس درون کالبدی کوچک‌تر بهره می‌برد؛ به‌طوری‌که ابعاد نمایشگر نسخه‌ی کوچک آیپد پرو با ۰.۵ اینچ افزایش به ۱۱ اینچ می‌رسد. این در‌حالی است که ابعاد دستگاه کاهشی ۱.۳ درصدی را تجربه می‌کند؛ دستاوردی که اپل آن را با عبارت «More screen. Less device» وصف می‌کند.

کاهش ضخامت حاشیه‌های اطراف نمایشگر، خداحافظی با کلید خاطره‌انگیز Home را به ما گوشزد می‌کند تا بدین‌ترتیب، ژست‌های حرکتی جذاب آیفون به دنیای تبلت‌های اپل نیز راه یابد. با حذف‌شدن کلید هوم و به‌تبع آن، حسگر اثرانگشت تاچ‌آیدی از آیپد پرو، سیستم تشخیص چهره‌ی Face ID به این دستگاه اضافه شده است. بااین‌حال، با‌توجه‌به ماهیت تبلت‌ها و لزوم وجود اندکی حاشیه اطراف صفحه‌نمایش برای سهولت کار با آن‌ها، از بریدگی نمایشگر در آیپد پرو ۲۰۱۸ خبری نیست و دورتادور صفحه‌نمایش را حاشیه‌های باریک مشکی‌رنگ در انحصار خود دارند. بدین‌ترتیب، کاربر برعکس آنچه هم‌اکنون در دنیای گوشی‌های هوشمند رواج دارد، هیچ مانعی دربرابر غوطه‌وری درون محتوای بصری نخواهد دید.

ابعاد بزرگ تبلت‌ها باعث می‌شود انتخاب نسبت تصویر صحیح در مرحله‌ی طراحی ازلحاظ ارگونومی و سهولت کار با آن‌ها به امری حیاتی تبدیل شود. نسبت تصویر ۱۶:۱۰ نمایشگر گلکسی تب S4 و مدیاپد M5 پرو، جدی‌ترین رقبای آیپد، استفاده‌ از این دستگاه‌ها را در حالت پرتره به تجربه‌ای نامأنوس و نه‌چندان خوشایند بدل می‌کند؛ اما خوشبختانه این موضوع درباره‌ی آیپد پرو ۲۰۱۸ صادق نیست. به امری حیاتی نسخه‌ی ۱۲.۹ اینچی آیپد پرو همانند گذشته با نسبت تصویر بهینه‌ی ۴:۳ عرضه‌ می‌شود، نسخه‌ی ۱۱ اینچی اندکی کشیده‌تر شده است. باوجوداین به‌لطف حاشیه‌های متقارن صفحه‌نمایش، هنوزهم چه در حالت افقی و چه در حالت عمودی، به‌سادگی و لذت هرچه‌تمام می‌توان از آن استفاده کرد.

تفاوت‌های ظاهری آیپد پرو جدید با نسل گذشته صرفا به نمایشگر کم‌حاشیه‌ی آن محدود نمی‌شود؛ چراکه کوپرتینونشین‌ها امسال لبه‌های انحنادار و تراش‌خورده‌‌ی مدل‌ قبلی را کنار گذاشته و طراحی جدیدی با سطوح تخت و زوایای گونیایی و گوشه‌های گِردتر را روی آیپد پرو 2018 اجرا کرده‌اند؛ مؤلفه‌هایی که ظاهر آیفون ۵ را در ذهنمان تداعی می‌کنند. گذشته از زبان طراحی جدید، نسل سوم آیپد پرو یک میلی‌متر باریک‌تر از قبل شده و اکنون فقط ۵.۹ میلی‌متر ضخامت دارد. درضمن به‌لطف کوچک‌ترشدن ابعاد فیزیکی دستگاه، وزن آن با یک گرم کاهش به ۴۶۸ گرم رسیده است. 

اگرچه ضخامت ۵.۹ میلی‌متری و کاهش وزن آیپد پرو ۲۰۱۸ درنهایت استفاده از این دستگاه را در بازه‌های زمانی طولانی ساده‌تر از گذشته می‌کند، از آسیب‌پذیری بیشتر آن نباید چشم‌پوشی کرد. صرف‌نظر از انتشار ویدئویی که خمش ساده و درهم‌شکستن آسان آیپد را نشان می‌دهد و اپل نیز خمیدگی جزئی برخی از نمونه‌های این دستگاه را تأیید کرده است، در بررسی آیپد پرو ۲۰۱۸ متوجه شدیم حین استفاده از قلم یا کارکردن با خود تبلت، نمایشگر به‌صورت محسوس به داخل فرومی‌رود. این امری است که در نسل قبلی آیپد پرو به‌چشم نمی‌آمد؛ بنابراین حداقل ازنظر مقاومت بدنه، آیپد پرو 2018 عقب‌گرد به‌حساب می‌آید.

برای دستگاه قابل‌حملی با نمایشگر بزرگ، قرارگیری کلیدها در محلی بهینه با دسترسی آسان اهمیت فراوانی دارد. خوشبختانه برعکس آنچه در بررسی مدیاپد M5 Pro تجربه کرده بودیم، کلید‌های کنترل حجم صدا و On/Off آیپد پرو به‌ترتیب گوشه‌ی بالایی از لبه‌ی راست و گوشه‌ی سمت راست از لبه‌ی بالای دستگاه (در حالت عمودی) را اشغال کرده‌اند و مانند هر دستگاه اپلی دیگری، فشردن آن‌ها بازخورد لذت‌بخشی به‌همراه دارد. بدین‌ترتیب چه در حالت استفاده‌ی پرتره و چه در حالت افقی، دسترسی به این کلیدها به‌اندازه‌ی رقیب اندرویدی مشکل‌ساز نخواهد بود. لبه‌ی سمت راست آیپد پرو علاوه‌بر کلیدهای کنترل صدا، از اتصال مغناطیسی قلم اپل پنسل و درگاه سیم‌کارت (در نسخه‌ی LTE آیپد پرو) میزبانی می‌کند. در بخش‌های بعدی، درباره‌ی اپل پنسل به‌‌تفصیل صحبت خواهیم کرد.

اسپیکرهای چهارکاناله‌ی آیپد همانند گذشته، به‌صورت دوبه‌دو در لبه‌ی بالا و پایین آن قرار گرفته‌اند و در هر چهار لبه‌ی دستگاه نیز می‌توان نوارهای آنتن را مشاهده کرد که برای تقویت آنتن‌دهی تعبیه شده‌اند. متأسفانه نوع چینش اسپیکرها به‌گونه‌ای است که حین استفاده از تبلت در حالت افقی، روی دو اسپیکر با دست پوشیده می‌شود. مهندسان کوپرتینو پنج میکروفون را نیز با چینشی دوتایی و سه تکی به‌ترتیب در لبه‌ی بالای آیپد پرو، لبه‌ی سمت چپ، کنار دوربین سلفی و کنار دوربین اصلی آن جای داده‌اند تا در تشخیص صدای محیطی نیز عملکرد مناسبی داشته باشد.

استفاده از سطوح تخت و زوایای گونیایی در نمای پشتی آیپد پرو ۲۰۱۸ نیز ادامه دارد. در قسمت پشتی، دوربین برآمده و نوارهای آنتن پیش از هرچیز دیگری به‌چشم می‌خورند. دوربین اصلی همراه با فلش LED و یکی از میکروفون‌ها در گوشه‌ی سمت چپ جای گرفته‌اند؛ اما به‌لطف ابعاد بزرگ دستگاه، برآمدگی درخورتوجه دوربین استفاده از آن را روی میز دشوار نمی‌کند و در این حالت، نوسانی تجربه نخواهید کرد. نوارهای آنتن آیپد پرو در امتداد لبه‌های بالا و پایین کشیده شده‌اند و با رنگ مشکی خود اندکی از زیبایی شکوهمند آیپد می‌کاهند. در بخش میانی، سیب گازخورده‌ی دوست‌داشتنی و براق اپل خودنمایی می‌کند و در نیمه‌ی پایینی نیز، می‌توان برند iPad و پین‌های اتصال کیبورد را مشاهده کرد.

سطوح تخت و طراحی مکعبی آیپد پرو جدید ارگونومی و راحتی هم‌سطحی را با طراحی انحنادار و لبه‌های تراش‌خورده‌ی نسل گذشته نمی‌دهد؛ اما زیبایی و جذابیت مدل ۲۰۱۸ به‌حدی است که کاملا می‌توان از این موضوع چشم‌پوشی کرد و افت نسبی راحتی کار با آیپد را به‌دست فراموشی سپرد. شایان ذکر است علاوه‌بر آنکه بدنه‌ی فلزی iPad Pro 11 حس فوق‌العاده‌ای به‌ کاربر منتقل می‌کند، برخلاف آیفون‌های شیشه‌ای اپل، دربرابر جذب لک و اثرانگشت مقاومت بسیار بیشتری از خود نشان می‌دهد.

اپل با عرضه‌ی آیپد پرو ۲۰۱۸، تنوع رنگی نسل گذشته را کنار گذاشته و آن را درست‌ مانند مک‌بوک پرو، در دو رنگ نقره‌ای و خاکستری روانه‌ی بازار می‌کند. درضمن همانند قبل، از گواهی IP برای مقاومت دربرابر آب و گردوغبار خبری نیست؛ بنابراین چنانچه جزو معدود افرادی هستید که توانایی مالی برای خرید این دستگاه گران‌قیمت را دارید، در نگه‌داری از آن باید خیلی دقت کنید.

نمایشگر

شاید نمایشگر را بتوان مهم‌ترین وجه تمایز تبلت غیرویندوزی و گوشی موبایل دانست. آیپدهای اپل همواره نمایشگرهای درخورستایشی داشته‌اند و اپل تاکنون، تنها از نمایشگرهای ال‌سی‌دی برای رسیدن به این مهم استفاده کرده است. نمایشگرهای اولد به‌واسطه‌ی مشکی عمیق و کنتراست عالی، اولین انتخاب شرکت‌ها برای گوشی‌های پرچم‌دار محسوب می‌شوند؛ اما در دنیای تبلت‌ها، تنها سامسونگ چنین نمایشگرهایی تولید و استفاده می‌کند. پیش از هر چیز باید گفت استفاده از پنل IPS LCD را برای آیپدهای جدید اپل ضعف نمی‌دانیم؛ زیرا کوپرتینویی‌ها بهترین نمونه‌ی ال‌سی‌دی در دنیای تبلت‌ها را به آیپد خود آورده‌اند.

آیپد پرو ۱۱ و ۱۲.۹ اینچی هر دو به نمایشگرهای موسوم به Liquid Retina مجهز شده‌‌اند. رزولوشن نسخه‌ی ۱۱ اینچی معادل ۲۳۸۸ در ۱۶۶۸ پیکسل است. تراکم ۲۶۴ پیکسل در هر اینچ برای هر دو مدل شاید بهترین در بازار تبلت‌ها نباشد؛ اما تجربه‌ی استفاده از تبلت به‌دلیل فاصله‌‌ی بیشتر آن با چشم در هنگام کارکردن بدون مشکل خواهد بود و مرز پیکسل‌ها به‌هیچ‌وجه خودنمایی نمی‌کند. پنل نمایشگر آیپدها همانند گذشته، نسبت ۴ به ۳ دارد و گزینه‌ی ایده‌آلی برای طیف وسیعی از کاربری‌ها، ازجمله خواندن کتاب محسوب می‌شود؛ اما نمایش ویدئو در آن، با خطوط مشکی بزرگی در بالا و پایین همراه است؛ ازاین‌رو، نمایشگرهای کشیده برای چنین کاری مناسب‌تر هستند.

نرخ به‌روزرسانی ۱۲۰ هرتزی، دوست‌داشتنی‌ترین ویژگی نمایشگر آیپد پرو محسوب می‌شود. به‌لطف قابلیت ProMotion اپل، نمایشگر به‌صورت خودکار فرکانس به‌روزرسانی تصویر را بین ۲۴ تا ۱۲۰ هرتز تغییر می‌دهد. این به این معنا است که کاربر در هنگام بازی و اسکرول‌کردن و مواردی ازاین‌دست که با حرکت سریع در ارتباط است، تصاویر رندرشده با ۱۲۰ فریم‌برثانیه را مشاهده خواهد کرد. هنوز تعداد بازی‌ها و اپلیکیشن‌های سازگار با نرخ فریم ۱۲۰ چندان زیاد نیستند؛ با‌این‌حال در آینده، بیشتر آن‌ها را شاهد خواهیم بود. iOS و تمام اپلیکیشن‌های اپل به‌خوبی با چنین نمایشگری سازگار شده‌اند؛ اما در اپلیکیشن‌های دیگر، شاید تفاوت محسوسی با نمونه‌های ۶۰ هرتز دیده نشود. هنوز اطلاعاتی درباره‌ی نرخ ثبت لمس کاربر برای آیپد پروهای جدید وجود ندارد؛ اما با‌توجه‌به نسل قبل، می‌توان حداقل انتظار نرخ ۱۲۰ هرتزی برای ثبت لمس‌ کاربر را داشت.

در بحث روشنایی نمایشگر، آیپد پرو موفق عمل می‌کند؛ به‌طوری‌که میانگین روشنایی چهار بخش نمایشگر به ۵۱۰ نیت می‌رسد. روشنایی ۰.۵۸ نیتی رنگ مشکی نیز از بهترین اعدادی محسوب می‌شود که برای نمایشگر ال‌سی‌دی به‌دست آمده است. در بررسی‌های خود، اختلاف حدودا ۶۰ نیتی بین بخش پایینی و بالایی دستگاه را متوجه شدیم که از استانداردهای نمایشگر پرمویم بیشتر است. کنتراست Native درخورتوجه ۸۷۹ در آیپد پرو ۲۰۱۸، فراتر از هر نمایشگر ال‌سی‌دی بررسی‌شده‌ی تابه‌امروز ما بود و فقط مک‌بوک‌‌ پرو جدید این شرکت توان رقابت با آن را دارد. فعال‌بودن حالت True Tone که در ادامه به آن خواهیم پرداخت، تأثیر چندانی بر روشنایی حداقل نگذاشته و تنها ۳۰ نیت از روشنایی حداکثر دستگاه می‌کاهد.

True Tone به‌کمک اندازه‌گیری شدت و دمای رنگ محیط، کالیبراسیون رنگ و وایت‌بالانس را برای تطابق بهتر با چشم انسان تغییر می‌دهد. اگر دقت رنگ چندان برایتان مهم نیست، توصیه می‌کنیم این قابلیت را حتما فعال کنید. همانند دیگر محصولات اپل، تنظیم خودکار روشنایی در تنظیمات نمایشگر گنجانده نشده است و برای استفاده از آن باید به بخش Accessibility مراجعه کنید. روشنایی حداکثر نمایشگر آیپد پرو ۲۰۱۸ در زمان فعال‌بودن تنظیم خودکار تفاوتی با حالت دستی ندارد. گفتنی است همچنان از تغییر دستی پروفایل رنگ در محصولات اپل خبری نیست و طبق اعلام کوپرتینویی‌ها، خودِ تبلت به‌صورت خودکار فضای رنگی را تغییر می‌دهد.

با‌توجه‌به تنظیم خودکاربودن انتخاب فضای رنگی، تنها توانستیم نمایشگر را در فضای sRGB بررسی کنیم. به‌نظر می‌رسد تبلت اپلیکیشن تولیدکننده‌ی نمونه‌های رنگ تست را به‌عنوان یک اپِ نیازمند به فضای رنگ DCI-P3 نمی‌شناسد. طبق انتظار، پوشش ۹۹.۹ درصدی فضای رنگی sRGB را شاهد هستیم. همچنین در بحث دقت رنگ، آیپد پرو ۲۰۱۸ طبق انتظار موفق عمل می‌کند و خطای میانگین ۲.۲ و خطای حداکثری ۵.۲ نمایشگر آن حتی با گوشی‌‌های پرچم‌دار رقابت‌کردنی است. گفتنی است رنگ سفید با خطای ۵.۲ در حالت پیش‌فرض کمی سردتر از معیار نمایش داده می‌شود. طبق انتظار، قابلیت True Tone باعث کاهش دقت نمایشگر می‌شود؛ به‌طوری‌که خطای میانگین در فضای sRGB به ۳.۸ افزایش پیدا می‌کند.

متأسفانه برخلاف آیفون‌های جدید، آیپد پرو از هیچ‌یک از استانداردهای HDR پشتیبانی نمی‌کند. پخش ویدئو به‌عنوان یکی از کاربری‌های مهم در تبلت‌ها مطرح است و نبوداین قابلیت در تبلتی پرچم‌دار و گران‌قیمت در سال ۲۰۱۸ کمی عجیب به‌نظر می‌رسد. زاویه‌ی دید نمایشگر Liquid Retina اپل شاید به‌اندازه‌ی OLED-ها بی‌نقص نباشد؛ اما بدون شک یافتن نمونه‌ی مشابه آن در دنیای ال‌سی‌دی‌ها کار ساده‌ای نخواهد بود. خوانایی نمایشگر زیر نور شدید محیط مناسب است و مشکلی از این نظر نخواهید داشت. درمجموع، تجربه‌ی نمایشگر آیپد پرو ۲۰۱۸ همانند نسل گذشته عالی است. نرخ‌ به‌روزرسانی چشمگیر و روشنایی مناسب و مشکی عمیق (به‌عنوان نمایشگر LCD) ویژگی‌هایی هستند که شما را از این نمایشگر ناامید نخواهند کرد.

اسپیکر

آیپد پرو ۲۰۱۸ همانند نسل گذشته، از چهار اسپیکر شامل دو توییتر و دو ووفر بهره می‌برد که به‌صورت دوبه‌دو در طرفین دستگاه قرار گرفته‌اند. تبلت جدید اپل بسته به حالتی که دستگاه را دردست می‌گیرید، به‌صورت خودکار کانال‌های استریو را جابه‌جا می‌کند تا بدین‌ترتیب، کانال‌های چپ و راست صدای استریو به‌درستی پخش شود. همان‌طورکه از دستگاهی با برند اپل انتظار می‌رود، آیپد پرو جدید خروجی صدای شگفت‌انگیزی دارد. حداکثر حجم صدای خروجی برای محصولی در ابعاد آیپد بسیار مناسب است و به‌راحتی می‌تواند فضای اتاقی کوچک را پوشش دهد. علاوه‌بر ویژگی‌های یادشده، حتی در بیشترین حجم صدا نیز، نمی‌توان اثری از دیستورشن در صدای خروجی شناسایی کرد.

متأسفانه اپل در ادامه‌ی سیاست حذف جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون، این‌بار به‌سراغ آیپد پرو رفته است؛ بنابراین، راهکاری جز استفاده از دانگل جک ۳.۵ میلی‌متری به USB-C یا هدفون‌های بلوتوث دردسترس نخواهد بود. معتقدیم وجود جک ۳.۵ میلی‌متری برای دستگاهی که با عنوان «جایگزینی برای لپ‌تاپ‌ها» از آن یاد می‌شود، بسیار ضروری خواهد بود؛ به‌ویژه آنکه علاقه‌مندان موسیقی و آهنگ‌سازها ازجمله مخاطبان بالقوه‌ی آیپد پرو به‌شمار می‌آیند.

دوربین و Face ID

استفاده‌ی مداوم از تبلتی ۱۱ اینچی برای عکاسی، کمی دورازذهن و نامأنوس است؛ با‌این‌حال آیپد پرو در زمینه‌ی عکاسی یکی از بهترین‌های دنیای تبلت‌ها به‌شمار می‌آید. دوربین اصلی مدل جدید تفاوتی با گذشته ندارد و از همان حسگر ۱۲ مگاپیکسلی و ۱/۳ اینچی با لنز f/1.8 استفاده می‌کند که با برآمدگی درخورتوجهی در گوشه‌ی آیپد پرو قرار دارد. دوربین اصلی عکس‌هایی با جزئیات مناسب و رنگ‌های زنده ثبت می‌کند و برخلاف گذشته، امکان ثبت ویدئوهای 4K‌ با نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه و ویدئوهای صحنه‌آهسته‌ی فول اچ‌دی با نرخ ۲۴۰ فریم‌برثانیه را دراختیار کاربر قرار می‌دهد.

دوربین سلفی آیپد پرو که در لبه‌ی بالایی نمایشگر (در حالت عمودی) قرار دارد، از حسگر ۷ مگاپیکسلی با لنز f/2.2 بهره می‌برد و اکنون به‌لطف فناوری TrueDepth امکان ثبت عکس‌هایی با افکت بوکه را نیز برای کاربر فراهم می‌کند. خروجی عکس‌های این دوربین در وضعیت نوری مناسب، در سطح معقولی ارزیابی می‌شود. درضمن، دوربین جلو در وضعیت نوری ضعیف از نمایشگر به‌عنوان فلش استفاده می‌کند. 

اپل با آیپد پرو ۲۰۱۸ سیستم تشخیص چهره‌ی Face ID را نیز وارد دنیای تبلت‌های حرفه‌ای خود کرد و با حسگر اثرانگشت تاچ‌آیدی وداع کرد. ماژول فیس‌آیدی و سازوکار آن با آنچه پیش‌از‌این در آیفون‌ تجربه کردیم، تفاوت چندانی ندارد و از فرایند مشابهی برای رجیسترکردن چهره‌ی شخص ازطریق تاباندن پرتوهای مادون‌قرمز و بازکردن قفل دستگاه استفاده می‌کند. بااین‌حال قابلیت جدید این سیستم در iPad Pro، امکان شناسایی چهره‌ی کاربر در هر دو جهت‌گیری افقی و عمودی است. متأسفانه حین استفاده از تبلت در حالت افقی، انگشت شست کاربر روی حسگرها را می‌پوشاند؛ بنابراین، دستگاه از کاربر می‌خواهد برای احراز هویت، انگشتش را از روی دوربین بردارد.

بازده و عملکرد

۳۵ درصد بهبود عملکرد در بارهای پردازشی تک‌هسته‌ای و ۹۰ درصد بهبود عملکرد در پردازش‌های چندهسته‌ای و توان گرافیکی هم‌سطح با ایکس‌باکس وان اس، ازجمله‌ ویژگی‌هایی به‌حساب می‌آیند که ما را در زومیت برای بررسی آیپد پرو ۲۰۱۸ هیجان‌زده می‌کند. کوپرتینونشین‌ها مدعی هستند تبلت جدید آن‌ها به‌لطف پردازنده‌ی ۷ نانومتری و توانمند A12X Bionic اکنون ۹۲ درصد از لپ‌تاپ‌های موجود در بازار را پشت‌سر می‌گذارد. از دیدگاه شما، این ادعا چقدر صحت دارد؟ پیش از یافتن پاسخی برای پرسشمان، ابتدا نگاهی به مشخصات فنی A12X می‌اندازیم.

اپل به‌رسم سال‌های گذشته، آیپد پرو ۲۰۱۸ را با نسخه‌ای ارتقایافته از پردازنده‌ی به‌کاررفته در جدیدترین نسل آیفون دراختیار کاربران قرار می‌دهد. بدین‌ترتیب سیستم‌-روی-یک-چیپ A12X ازلحاظ ریزمعماری و لیتوگرافی تفاوتی با A12 ندارد و درعوض، تعداد واحدها در بخش‌های مهم تراشه افزایش معناداری تجربه می‌کند. مهندسان اپل اکنون برای نخستین‌بار از هشت هسته‌ی پردازشی در A12X استفاده کرده‌اند و این دستاورد با افزایش تعداد هسته‌های قدرتمند Vortex‌ از دو هسته در A12 به چینشی چهارهسته‌ای حاصل شده است. واحد پردازش گرافیکی نیز به‌جای چهار هسته در آیفون XS از هفت هسته در A12X بهره می‌برد. تغییر مهم دیگر که تأثیر شگرفی بر عملکرد GPU‌ می‌گذارد، به دوبرابرشدن پهنای رابط حافظه از ۶۴ به ۱۲۸ بیت بازمی‌گردد.

A12X به‌لطف لیتوگرافی ۷ نانومتری، ۱۰ میلیارد ترانزیستور را در بطن خود دارد که افزایشی ۴۵ درصدی را درمقایسه‌با تعداد ترانزیستورهای A12 نشان می‌دهد. باوجوداین، بی‌شک مهم‌ترین ویژگی SoC جدید اپل که برای نخستین‌بار وارد دنیای آیپد‌ها می‌شود، موتور پردازش عصبی هشت‌هسته‌ای این تراشه است که در هر ثانیه می‌تواند ۵ تریلیون عملیات را انجام دهد. این واحد از محاسباتی با دقت چندگانه (Multiprecision) پشتیبانی می‌کند و در پردازش‌های مربوط به یادگیری ماشین انجام وظیفه خواهد کرد.

 همان‌طورکه در جدول بالا نیز مشاهده می‌کنید، واحد CPU در دو پردازنده‌ی A12 و A12X صرف‌نظر از افزایش تعداد هسته‌های Vortex تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. پردازنده‌ی آیپد پرو می‌تواند بدون نیاز به زمان‌بندی انجام پردازش‌ها، هم‌زمان از ۸ ترد پشتیبانی کند. البته، با افزایش تعداد تردها فرکانسِ بیشینه‌ی هریک از هسته‌ها کاهش می‌یابد. وب‌سایت Anandtech فرکانس بیشینه‌ی هریک از هسته‌ها را در پردازش‌های یک تا هشت تردی اندازه‌گیری کرده که در جدول زیر، نتیجه‌ی کار را مشاهده می‌کنید:

جدول بالا نشان می‌دهد با فعال‌بودن تمام هسته‌ها، فرکانس بیشینه در پردازنده‌ی A12X و A12 برای هسته‌های قدرتمند Vortex از ۲۵۰۰ مگاهرتز در حالت تک‌تردی به‌ترتیب به ۲۳۲۵ و ۲۳۸۰ مگاهرتز کاهش می‌یابد. باوجوداین درخصوص هسته‌های کم‌مصرف Tempest، مشاهده می‌کنید فرکانس بیشینه در این شرایط برای هر دو پردازنده معادل ۱۵۳۸ مگاهرتز است. 

بررسی‌ها از این حکایت می‌کند که کوپرتینونشین‌ها تغییری در حافظه‌ی کش به‌وجود نیاورده‌اند؛ بنابراین درست‌ مانند آیفون XS، تبلت حرفه‌ای جدید اپل نیز از ۱۲۸ کیلوبایت حافظه‌ی کش L1 و ۸ مگابایت حافظه‌ی کش L2 به‌صورت مشترک بهره می‌برد. بااین‌حال، به‌نظر می‌رسد شرکت سازنده از الگوریتم خاصی برای تخصیص حافظه‌ی L2 پیروی می‌کند؛ چراکه هر هسته در نرخ‌های تأخیر بسیار پایین، تنها به ۶ مگابایت از این حافظه دسترسی دارد. 

اپل مدتی است همکاری با شرکت ایمجینیشن، توسعه‌دهنده‌ی واحد‌های پردازش گرافیکی تراشه‌های سری A را قطع کرده و اکنون مهندسان کوپرتینو مسئولیت توسعه‌ی GPUها را برعهده دارند. واحد پردازش گرافیکی A12X به‌لحاظ معماری تفاوتی با نمونه‌ی به‌کاررفته در A12 Bionic ندارد؛ با این تفاوت که تعداد هسته‌های آن از چهار به هفت افزایش یافته است، این واحد از API بهینه‌شده‌ی Metal 2 نیز پشتیبانی می‌کند.

سران کوپرتینو ادعا می‌کنند GPU به‌کاررفته در آیپد پرو ۲۰۱۸ عملکردی هم‌سطح با ایکس‌باکس وان اس دارد؛ اما مشخص نیست بر چه مبنایی به این نتیجه رسیده‌اند. کنسول بازی مایکروسافت در بهترین حالت، توان پردازشی ۱.۴ ترافلاپس‌ را ارائه می‌دهد. درنظر داشته باشید در دنیای PC، تمام کاربری‌های GPU مبتنی بر دقت FP32 هستند؛ در‌حالی‌که دنیای موبایل درمقابل PC قرار می‌گیرد و همین موضوع مقایسه‌ی عملکرد واحد پردازش گرافیکی در دنیای موبایل و PC را دشوار می‌کند.

آیپد پرو با یکی از چهار حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۶۴ و ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایت یا یک ترابایت عرضه می‌شود که براساس بررسی‌های انجام‌شده، سه مدل ابتدایی با حافظه‌ی رم ۴ گیگابایتی LPDDR4X همراه هستند. گفتنی است برای نخستین‌بار در دنیای iOS، مدل یک‌ترابایتی آیپد پرو ۲۰۱۸ با حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی دردسترس کاربران قرار می‌گیرد. بدین‌ترتیب، می‌توان امیدوار بود نسخه‌ی گران‌قیمت آیپد پرو جدید در زمینه‌ی چندوظیفگی، عملکرد بسیار بهتری ارائه دهد. توجه داشته باشید ما نسخه‌ی یک‌ترابایتی آیپد پرو ۱۱ اینچی را برای بررسی دراختیار داشتیم.

ارزیابی عملکرد iPad Pro 2018 را با سنجش سرعت خواندن و نوشتن حافظه‌ی ذخیره‌سازی به‌وسیله‌ی اپلیکیشن PeformanceTest آغاز می‌کنیم. در جدول زیر، به‌صورت تقریبی عملکرد حافظه‌ی آیفون XS Max را دربرابر پرچم‌داران اندرویدی مشاهده می‌کنید. توجه کنید سرعت خواندن و نوشتن ترتیبی گوشی‌های اندرویدی با استفاده از فایل‌ها ۳۲ و ۲ مگابایتی در قالب بلوک‌های ۲۵۶ کیلوبایتی سنجیده می‌شود. این درحالی است که آزمون یادشده در دستگاه‌های iOS با فایلی ۹۰ مگابایتی و در قالب بلوک‌های ۱۶ کیلوبایتی انجام می‌شود؛ بنابراین، اعداد حاصل در آزمون iOS سخت‌گیرانه‌تر هستند.

حال، نوبت به بنچمارک‌های عملکرد پردازنده می‌رسد تا عیار آیفون ۱۰ اس مکس را با تراشه‌ی ۷ نانومتری A12 Bionic بسنجند. ازآنجاکه با دستگاهی مبتنی بر معماری ARM طرف هستیم، نمی‌توان به‌صورت قاطع آن را با لپ‌تاپ‌هایی مبتنی بر معماری X86 مقایسه و نتایج قابل‌اتکایی به‌دست آورد. از‌این‌رو، تصمیم گرفتیم محصول جدید اپل را دربرابر ابزارهای موبایل ارزیابی کنیم. شایان ذکر است بنچمارک PCMark برای دستگاه‌های مبتنی بر iOS موجود نیست. در جدول زیر، نتایج حاصل را مشاهده می‌کنید:

نتایج بنچمارک‌ها از بهبود شگفت‌انگیز پردازنده‌ی A12X درمقایسه‌با A10X به‌کاررفته در آیپد پرو ۱۰.۵ اینچی حکایت می‌کنند. درحقیقت، گیک‌بنچ نشان می‌دهد حداقل ازنظر اعداد و ارقام، می‌توان عملکرد پردازنده‌ی موبایل جدید اپل را با مک‌بوک پرو ۱۳ اینچی این شرکت هم‌سطح دانست. اعداد موجود در جدول بالا شگفت‌انگیز به‌نظر می‌رسند و برتری مطلق آیپد پرو 2018 بر تمام دستگاه‌های موبایل، چه اندروید و چه iOS را نشان می‌دهد؛ اما در‌حال‌حاضر سیستم‌عامل iOS نمی‌تواند از تمام قابلیت چنین سخت‌افزار قدرتمندی استفاده کند و آن را درون قفسی از جنس محدودیت‌ها محبوس می‌کند. این موضوع را در قسمت «نرم‌افزار و رابط کاربری»، به‌تفصیل شرح خواهیم داد. 

آیپد پرو 2018 در اجرای بازی‌ سنگینی مانند Asphalt 9 عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد و بازی با بیشترین جزئیات گرافیکی ممکن به‌‌نمایش در‌می‌آید. درست‌ مانند آنچه در بررسی آیفون XS Max نیز شاهد بودیم، تنظیمات بازی فورتنایت به‌‌دلایلی روی تبلت جدید اپل، گرافیک Epic را دردسترس کاربر قرار نمی‌دهد. با بررسی‌هایی متوجه شدیم ظاهرا هیچ‌یک از کاربران دستگا‌ه‌هایی مانند آیفون X و آیفون ۸ و آیفون ۸ پلاس یا آیپد پرو ۱۰.۵، امکان انتخاب گرافیک Epic را ندارند. البته، Epic Games با انتشار بسته‌ی به‌روزرسانی، نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه را برای آیپد پرو ۲۰۱۸ فعال کرده است، این نرخ فریم چشمگیر درکنار تنظیمات گرافیکی High، تجربه‌ی بصری فوق‌العاده لذت‌بخش و بی‌نقصی به‌ارمغان می‌آورد.

برای ارزیابی بازدهی دستگاه‌های iOS زیر بار پردازشی سنگین و مداوم، دو بنچمارک GeekBench و 3DMark Sling Shot Extreme را استفاده می‌کنیم. گفتنی است 3DMark آخرین‌بار نزدیک به دو سال پیش در پلتفرم موبایل اپل به‌روز شده و با آیپد پرو ۲۰۱۸ سازگاری ندارد؛ به‌طوری‌که در اغلب مواقع، هیچ‌کدام از آزمون‌های آن با موفقیت اجرا نمی‌شوند. بنابراین، تصمیم گرفتیم آزمون استرس آیپد پرو 11 اینچی را با دو بنچمارک GeekBench و GFXBench Aztec Ruins انجام دهیم. ابتدا عملکرد CPU هشت‌هسته‌ای موجود در بطن A12X را با پانزده‌بار اجرای مداوم بنچمارک GeekBench‌ پایش می‌کنیم.

همان‌طورکه در نمودار بالا مشاهده می‌کنید، افکت عملکرد پردازنده‌‌ی مرکزی آیپد پرو در آزمون استرس گیک‌بنچ چه در حالت تک‌هسته‌ای و چه در حالت چند‌هسته‌ای بسیار ناچیز است و خروجی پردازنده در طول آزمون، به‌صورت پایدار باقی می‌ماند. خاطرنشان می‌کنیم در این آزمون، دمای دستگاه نیز به‌هیچ‌وجه صعود چندانی را تجربه نمی‌کند و درحد معقولی باقی می‌ماند. حال، نوبت به آزمون بسیار سنگین GFXBench Aztec Ruins High Tier‌ می‌رساند تا واحد پردازش گرافیکی A12X را طی پانزده مرحله و به‌صورت مداوم زیر فشار قرار دهد.

برخلاف CPU، مشاهده می‌کنیم واحد پردازش گرافیکی آیپد پرو بسیار سریع دربرابر بار پردازشی سنگین بنچمارک Aztec Ruins تسلیم می‌شود و در همان مرحله‌ی دوم، افت فریم ۲۱ درصدی را  شاهد هستیم. البته پس از مرحله‌ی سوم، نرخ فریم درحد پایداری باقی می‌ماند و نوسان ناچیزی تجربه می‌کند. در آزمون استرس گرافیکی زومیت، دمای بدنه‌ی آیپد پرو ۱۱ اینچی، به‌‌خصوص در ناحیه‌ی لوگوی اپل، به‌ میزان درخورتوجهی افزایش می‌یابد. خاطرنشان می‌کنیم حتی در وضعیت افت عملکرد نیز، GPU‌ هفت‌‌هسته‌ای A12X نرخ فریم به‌مراتب بیشتری از ماژول گرافیک پردازنده‌ی ۷ نانومتری کرین ۹۸۰ و اسنپدراگون ۸۴۵ دراختیار کاربر قرار می‌دهد.

باتری

کالبدشکافی iFixit نشان می‌دهد آیپد پرو ۱۱ اینچی برای تأمین انرژی لازمش به باتری دوتکه‌‌ای ۷۸۱۲ میلی‌آمپرساعتی و ۳.۷۷ ولتی با ظرفیت ۲۹.۴۵ وات‌ساعت (۲۹.۳۷ وات‌ساعت در وب‌سایت اپل) اتکا دارد. بنابراین، کوپرتینونشین‌ها ظرفیت باتری را درمقایسه‌با نمونه‌ی به‌کاررفته در آیپد پرو ۱۰.۵ اینچی با ظرفیت ۳۰.۸ وات‌ساعت کمی کاهش داده‌اند. با‌این‌حال در وب‌سایت شرکت سازنده، برای نسخه‌ی وای‌فای و LTE به‌ترتیب ۱۰ و ۹ ساعت شارژدهی برای پخش فیلم و وب‌گردی یا استریم موسیقی پیش‌بینی شده است.

زومیت شارژدهی دستگاه‌های موبایل را با چهار آزمون مختلف بررسی می‌کند: ابتدا ویدئویی با رزولوشن اچ‌دی درحالی‌که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده و تمام ارتباطات بی‌سیم با استفاده از حالت هواپیما قطع شده‌اند، به‌‌صورت مداوم تا زمان خاموش‌‌شدن دستگاه پخش می‌شود. در این آزمون، iPad Pro 11 با ۱۲ ساعت و ۳۰ دقیقه شارژدهی، عملکردی بسیار خوبی داشت و عدد پیش‌بینی‌شده‌ی شرکت سازنده را پشت‌سر گذاشت.

درنهایت، بنچمارک‌های GeekBench و PCMark‌ و GFXBench روی تبلت اجرا می‌شوند که بنچمارک اول، یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از دستگاه‌هایشان است و دو بنچمارک دیگر، عملکرد باتری را با زیرفشار قراردادن پردازنده‌ی دستگاه می‌سنجند. باید خاطرنشان کنیم بنچمارک PCMark برای سیستم‌عامل iOS توسعه داده نشده و بنچمارک GeekBench‌ نیز برخلاف نسخه‌ی اندروید، آزمون باتری را ارائه نمی‌دهد؛ از‌این‌رو در بخش دوم آزمون باتری، به اجرای بنچمارک GFXBench بسنده می‌‌کنیم.

آیپد پرو ۱۱ اینچی به‌لطف پردازنده‌ی توانمندش در آزمون GFXBench Manhattan 3.1 ازنظر پایداری عملکرد، ۳۱ درصد بهتر از آیفون XS Max‌ عمل می‌کند و با اختلاف شگفت‌انگیز ۳۵۶ درصدی، از تبلت ۱۰.۸ اینچی مدیاپد M5 پرو پیش می‌افتد. در زمینه‌ی شارژدهی، تفاوت دو تبلت نزدیک به‌نظر می‌رسد و دستگاه چینی‌ها با اختلافی ۵ درصدی از رقیب آمریکایی خود بهتر عمل می‌کند. شما می‌توانید روند افت عملکرد و میزان شارژ باتری آیپد پرو در آزمون ۳۰ مرحله‌ای GFXBench را در تصاویر زیر مشاهده کنید. آیپد پرو نخستین مرحله‌ از آزمون باتری GFXBench را با پردازش ۵۶۲۱ فریم آغاز کرد؛ اما درنهایت، با افتی ۳۷ درصدی به عدد ۳۵۶۱ فریم در مرحله‌ی پایانی دست یافت. توجه کنید در آزمون، بدنه‌ی دستگاه نیز به‌میزان درخورتوجهی داغ شده بود.

کوپرتینونشین‌ها آیپد پرو ۱۱ اینچی را همراه‌با شارژر ۱۸ واتی USB-C‌ روانه‌ی بازار می‌‌کنند که دربرابر شارژر ۳۰ واتی مک‌بوک پرو، چندان قدرتمند به‌حساب نمی‌آید. شارژر همراه آیپد پرو برای شارژ کامل آن به بیش از سه ساعت زمان نیاز دارد که مدتی نسبتا طولانی به‌حساب می‌آید. درنهایت، باید بگوییم درست‌ مانند تبلت‌های دیگر، دستگاه گران‌قیمت اپل نیز از شارژ بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کند.

نرم‌افزار و رابط کاربری

تا به‌ اینجای بررسی، آیپد پرو با طراحی زیبا، نمایشگر فوق‌العاده، اسپیکرهای فراگیر و پردازنده‌ی بسیار توانمندش، ما را به‌ ستایش مهندسان کوپرتینو واداشت؛ اما نرم‌افزار دقیقا جایی است که تبلت گران‌قیمت اپل کم‌فروغ ظاهر می‌شود و تاحدودی ناامیدمان می‌کند. آیپد پرو ۲۰۱۸ پردازنده‌ای فوق‌العاده قدرتمندی در بطن خود دارد و کوپرتینونشین‌ها آن را کامپیوتری می‌دانند که «شبیه هیچ کامپیوتر دیگری نیست». بدین‌ترتیب، نمی‌توان نسل سوم آیپد پرو را با سایر تبلت‌های مبتنی بر معماری ARM مقایسه کرد و برعکس، باید این دستگاه را در ردیف محصولات توانمندی همچون سرفیس پرو قرار داد.

صرف‌نظر از علاقه‌ی وافر اپل برای قراردادن آیپد پرو در جایگاهی فراتر از کامپیوتر، این شرکت تبلت جدیدش را نیز همانند گذشته با نسخه‌ای از سیستم‌عامل موبایل iOS دراختیار کاربران قرار می‌دهد که در بیشتر مواقع، تجربه‌ای یکسان با آیفون برای کاربر به‌ارمغان می‌آورد. البته قابلیت‌هایی همچون اجرای اپلیکیشن‌ها کنارهم را نباید فراموش کرد که منحصرا به‌دنیای آیپد تعلق دارد. ازجمله ویژگی‌های مهم‌ و جدید iOS 12‌ عبارت‌اند از:

• افزایش سرعت رابط کاربری‌ در امور روزمره: افزایش دوبرابری سرعت اجرای اپلیکیشن‌ها زیر بار پردازشی سنگین درکنار بهبود سرعت اجرای دوربین و نمایش صفحه‌کلید؛
• فیس‌تایم گروهی: امکان تماس گروهی با ۳۲ نفر به‌صورت تصویری و صوتی؛
• میموجی: امکان ایجاد انیموجی‌های شخصی‌سازی‌شده؛
• ARKit2: کیت توسعه‌ی جدید اپل با امکان ایجاد تجربه‌ی فراگیرتر واقعیت افزوده‌ و ارسال اجسام AR به اپلیکیشن Mesages و Mail و اپلیکیشن Measure برای اندازه‌گیری ابعاد اجسام؛
• Screen Time: ابزاری برای پایش زمان‌ صرف‌شده در دستگاه‌های iOS خودِ شخص و سایر اعضای خانواده؛
• اعلانیه‌ها: مدیریت بهتر اعلانیه‌ی اپلیکیشن‌های مختلف و اعلانیه‌های دسته‌بندی‌شده و قابلیت Don Not Disturb‌ هوشمندتر؛ 
• اپلیکیشن Photos هوشمندتر: امکان جست‌وجوی عکس‌ها براساس محتوای آن‌ها و تب جدید For You برای نمایش لحظات خاص از درون گالری عکس‌ها؛
• میان‌برهای سیری: اتصال سیری با اپلیکیشن‌های دیگر به‌منظور نمایش میان‌برهای مناسب برای انجام کاربری‌های روزمره‌ی شخص؛
• حریم خصوصی: جلوگیری از پایش کاربر یا جمع‌آوری اطلاعات او به‌وسیله‌ی وب‌سایت‌های مختلف در مرورگر سافاری.

صرف‌نظر از تمام قابلیت‌ها و ویژگی‌هایی که به نسخه‌ی جدید iOS راه یافته‌اند، iOS 12‌ همچنان محدودیت‌های بسیاری برای کاربر به‌وجود می‌آورد که به‌ او اجازه‌ی استفاده از تمام ظرفیت سخت‌افزار قدرتمند آیپد پرو را نخواهد داد. سیستم چندوظیفگی iOS‌ امکان اجرای دو اپلیکیشن درکنارهم یا اپلیکیشنی به‌صورت شناور و در قالب پنجره‌ای کوچک روی اپلیکیشن دیگر را فراهم می‌کند. باوجوداین، سهولت استفاده از این قابلیت به‌اندازه‌ی سیستم‌عامل دسکتاپی مانند ویندوز نیست. به‌عنوان مثال، نمی‌توان اپلیکیشن دوم را از داخل اپ‌سوییچر و از بین تمام اپ‌های اخیر انتخاب کرد و درعوض، تنها به چند اپلیکیشن‌های موجود روی داک محدود خواهید بود.

یکی از ضعف‌های اصلی iOS که به اذعان بسیاری، بزرگ‌ترین مانع دربرابر قرارگیری آیپد پرو در رسته‌ی کامپیوترها به‌شمار می‌آید، خلأ سیستم مدیریت فایل مناسب است. نسخه‌های جدید iOS‌ اپلیکیشنی به‌نام Files را در بطن خود دارند؛ اما این اپلیکیشن اجازه‌ی دسترسی به‌ هیچ‌یک از فایل‌های موجود در داخل دستگاه را نمی‌‌دهد و تنها می‌توان به فایل‌های موجود در فضای ابری دسترسی داشت. بدین‌ترتیب، تمام امور مربوط به انتقال یا مدیریت فایل فقط ازطریق فضای اَبری ممکن خواهد بود.

سیستم‌عامل موبایل اپل به‌هیچ‌‌وجه امکان انتقال فایل ازطریق اتصال درایو اکسترنال را دراختیار کاربر نمی‌گذارد؛ چراکه در چنین شرایطی، بلافاصله اپلیکیشن Photos اجرا می‌شود و عکس‌ها و فایل‌های ویدئویی موجود داخل درایو را نمایش می‌دهد و از کاربر می‌خواهد فایل‌های دلخواهش را به‌‌داخل اپلیکیشن انتقال دهد. بدین‌ترتیب، امکان تماشای فایل‌ها نیز وجود نخواهد داشت. ناگفته نماند درایوهای اختصاصی نیز برای دستگاه‌های iOS‌ توسعه داده شده‌اند که همراه با اپلیکیشنی برای نمایش و مدیریت فایل‌های داخل درایو عرضه می‌شوند.

iOS فقط اجازه‌ی دسترسی به فایل‌های موجود داخل اپلیکیشن‌های سیستمی، همانند Photos و Music را به‌ اپلیکیشن‌های دیگر می‌دهد؛ بنابراین، دو اپلیکیشن ثانویه نمی‌توانند به فایل‌های یکدیگر دسترسی داشته باشند. این محدودیت بدین مفهوم است که شما در داخل سیستم‌عامل قابلیتی به‌نام «Open with» نخواهید داشت و حتی اشتراک‌گذاری یک فایل از داخل یک اپلیکیشن با اپلیکیشن دیگر، درنهایت به دونسخه‌ای‌شدن آن فایل خواهد انجامید. 

همان‌طورکه اشاره کردیم، محدودیت‌های موجود باعث می‌شود نتوانیم از تمام قابلیت‌های پورت USB-C استفاده کنیم. iOS در سطح سیستم‌عامل فقط اجازه‌ی میرورکردن نمایشگر آیپد روی نمایشگر دوم را می‌دهد. ازآنجاکه احتمالا نمایشگر متصل‌شده لمسی نیست و آیپد از ماوس پشتیبانی نمی‌کند، درنهایت، نمایشگر دوم نسخه‌ای کراپ‌شده از رابط کاربری را نمایش خواهد داد. البته در‌این‌بین، برخی از اپلیکیشن‌ها می‌توانند در کاربری‌هایی مانند ویرایش ویدئو یا نمایش اسلاید، از وجود نمایشگر اکسترنال استفاده کنند. 

درکنار سیستم‌عامل و سخت‌افزار قدرتمند، شاخصه‌ی دیگری که محصولی را در زمره‌ی دستگاه‌هایی مناسب برای کاربری‌های حرفه‌ای‌تر قرار می‌دهد، اپلیکیشن‌هایی است که برای آن توسعه داده می‌شوند. یکی از نرم‌افزارهای موردانتظاری که می‌تواند پای طیف گسترده‌ای از کاربران حرفه‌ای را به دنیای آیپد پرو باز کند، نسخه‌ی کامل فتوشاپ خواهد بود. گفته می‌شود این اپلیکیشن در سال جاری میلادی برای تبلت حرفه‌ای اپل از راه خواهد رسید؛ اما فتوشاپ به‌تنهایی نمی‌تواند تمام افراد با نیازهای Pro را به قدم‌گذاشتن در پلتفرم موبایل اپل مجاب کند و باید در گام‌های بعدی انتشار نرم‌افزارهای بزرگ بیشتری را شاهد باشیم.

آیپد پرو قدرت پردازشی فوق‌العاده‌‌ای در بطن خود دارد؛ قدرتی که محدودیت بزرگی به‌نام iOS را دربرابر خود می‌بیند. بی‌شک می‌توان آیپد پرو را برای طیف گسترده‌ای از کاربری‌های روزمره، از تماشای ویدئو و وب‌گردی گرفته تا ویرایش گاه‌گدار اسناد، جایگزین کامپیوترهای مرسوم کرد. بااین‌حال، برای کاربری‌های حرفه‌ای‌تر نظیر تولید محتوا یا ویرایش عکس یا ویدئو، کاربر برای مهاجرت به دنیای آیپد، باید عادت‌هایی را اصلاح کند یا کنار بگذارد که طی سال‌ها استفاده از سیستم‌عامل دسکتاپ به‌وجود آمده‌اند.

قلم

بی‌شک می‌توان اپل پنسل را مهم‌ترین و سودمندترین ابزار جانبی آیپد پرو نامید که به‌تنهایی می‌تواند توجه بسیاری از طراحان دیجیتال و گرافیست‌ها را به‌سمت تبلت حرفه‌ای کوپرتینونشین‌ها را جلب کند. بدین‌ترتیب مایه‌ی تعجب نیست که اپل بر ارتقای تجربه‌ی کاربری این ابزار تأکید داشته باشد. یکی از تغییرات بزرگ و البته مثبت اپل پنسل ۲ را می‌توان خداحافظی با راهکار شارژ عجیب و مضحک نسل نخست دانست. قلم جدید اکنون به‌صورت مغناطیسی به لبه‌ی آیپد متصل و شارژ می‌شود. راهکار جدید علاوه‌بر آنکه فرایند شارژ را تسهیل می‌کند، احتمال گم‌شدن قلم را نیز می‌کاهد؛ چراکه کاربر می‌تواند درصورت تمایل، قلم را به لبه‌ی دستگاه متصل کند. 

اپل پنسل ۲ حدود ۱۰ میلی‌متر از نسل گذشته کوتاه‌تر است (۱۶۶ دربرابر ۱۷۶ میلی‌متر) و طراحی یکپارچه‌ای دارد؛ بدین مفهوم که دیگر از درپوش نسل پیشین در آن خبری نیست. قلم جدید اپل به‌جای رنگ سفید براق و خش‌پذیر گذشته، اکنون با پوشش مات عرضه می‌شود و مهندسان کوپرتینو برای سهولت اتصال مغناطیسی قلم به بدنه‌ی تبلت، قسمتی از رویه‌ی این ابزار را مسطح کرده‌اند. قسمت مسطح اپل پنسل، کلید خازنی خاصی درون خود دارد که می‌توان از آن به‌عنوان میان‌بری برای کارکردها مختلف استفاده کرد. به‌عنوان مثال، در محیط اپلیکیشن Notes اپل می‌توان با دوبار ضربه‌زدن به رویه‌ی مسطح قلم، بین حالت نوشتار و پاک‌کن سوییچ کرد.

نسل دوم اپل پنسل به‌لحاظ نرخ تأخیر و میزان حساسیت به‌ فشار تفاوتی با گذشته ندارد. البته این موضوع ناامیدکننده نیست؛ چراکه از کارکرد نسل گذشته نیز رضایت داشتیم. در طول بررسی آیپد پرو، این دستگاه را به‌همراه اپل پنسل ۲ دراختیار یکی از طراحان گذاشتیم. طراح مدنظر معتقد است این قلم چه ازنظر میزان تأخیر و چه ازنظر حسی که حین استفاده به کاربر منتقل می‌کند، یکی از بهترین‌های بازار است و تجربه‌ای نزدیک به واقعیت را به‌‌ارمغان می‌آورد. قلم نسل پیشین با آیپد پروهای جدید سازگاری ندارد و برای خرید Apple Pencil 2‌ باید ۳۰ دلار بیشتر از گذشته بپردازید. خاطرنشان می‌کنیم کوپرتینونشین‌ها در نسل جدید، نوک‌های اضافه‌ی قلم موجود داخل جعبه را نیز حذف کرده‌اند. 

جمع‌بندی

تیم کوک در مراسم رونمایی آیپد پرو ۲۰۱۸، با اشاره به پیش‌افتادن آمار فروش تبلت‌های اپل (۴۴.۲ میلیون دستگاه) از لپ‌تاپ‌های بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کامپیوتر در سال ۲۰۱۷، آیپد را محبوب‌ترین تبلت و کامپیوتر دنیا خواند و مدعی شد نسل سوم آیپد پرو، «کاربری‌های ممکن آیپد یا هر کامپیوتر دیگری را فراتر خواهد برد». این ادعا ازنظر سخت‌افزاری تاحدودی با واقعیت هم‌خوانی دارد؛ اما ازحیث کارایی واقعی چندان صحیح نیست. A12X پردازنده‌ای قدرتمند است که به‌سختی می‌توان نمونه‌ای هم‌سطح با آن را در دنیای ARM یافت. این تراشه‌ی کم‌نظیر درکنار نمایشگری دقیق و اسپیکرهای چهارگانه‌ی فراگیر داخل بدنه‌ای باریک و پیشرفته با وزن ۴۶۸ گرمی قرار دارد و دستگاهی با قابلیت‌های بسیار را شکل می‌دهد. باوجوداین، سخت‌افزار قدرتمند زمانی به «کامپیوتر ایده‌آل» تبدیل می‌شود که نرم‌افزار توانمندی نیز آن را همراهی کند.

آیپد پرو ۲۰۱۸ با سیستم‌عامل iOS 12 در بسیاری از کاربری‌ها، قابلیت افزوده‌ای درمقایسه‌با نسل گذشته‌ی خود ارائه نمی‌دهد و بیشتر به عقابی محبوس می‌ماند که میله‌های قفس، شوق پرواز را از آن گرفته‌اند. محدودیت‌هایی متعددی نظیر خلأ سیستم مدیریت فایل کارآمد و چندوظیفگی مناسب درکنار پشتیبانی‌نکردن از درایوهای USB-C باعث می‌شود کاربر حرفه‌ای به‌صورت مداوم برای انتقال فایل به آیپد دچار مشکل شود و حتی در برخی مواقع، درنهایت به‌ناچار به کامپیوتری واقعی مراجعه کند. اپل با‌ آیپد پرو سعی می‌کند تعریف ما از کامپیوتر را تغییر دهد؛ اما دراصل، کامپیوتر باید خود را با نیازها و عادت‌های ما تطبیق دهد.

درکنار محدودیت‌های سیستم‌عامل، عامل دیگری که باید در دنیای آیپد پرو بهبود پیدا کند، کاتالوگ نه‌چندان پُربار نرم‌افزارهای کلاس حرفه‌ای است؛ چراکه کاربران دستگاه‌های Pro تنها به طراحان دیجیتال و گرافیست‌ها ختم نمی‌شوند. درهرصورت، تصمیم ادوبی برای اضافه‌کردن آیپد پرو به فهرست دستگاه‌های سازگار با نسخه‌ی کامل مجموعه‌ی Creative Cloud، امتیاز بسیار بزرگی برای کوپرتینونشین‌ها به‌حساب می‌آید و آغازگاه ظهور نرم‌افزارهای بیشتر برای تبلت قدرتمند می‌تواند آن‌ها باشد. آیپد پرو در‌حال‌حاضر در شکاف بین دستگاه سرگرمی کم‌نظیر و ابزاری حرفه‌ای و کاربردی با محور تولید محتوا قرار دارد؛ شکافی که درصورتِ پُرشدن، تبلت گران‌قیمت اپل را به رقیبی توانمند و شایسته برای لپ‌تاپ‌های امروزی تبدیل خواهد کرد.