سيارك‌هاي مهاجم

 

در دوره‌های مختلف زمانی​ همیشه بوده‌‌اند سیارك‌هايي كه مسيرشان به سمت زمین كج شده است، ولی حتی امروزه كه ما به مدد تكنولوژی‌های نو می‌توانیم حركات آنها را مشاهده و پیش‌بینی كنیم، همچنان برای مقابله با این پدیده‌های خطرناك، راه‌حلی نداریم و باید دست به دامن ستاره بختمان شویم. سیارك‌های خطرناك، آن دسته از سیارك‌هایی هستند كه عرضشان بیش از صد متر است و آنقدر به مدار سیاره ما نزدیك می‌شوند كه حركتشان یك تهدید تلقی می‌شود.فاصله سیارك‌های خطرناك تا زمین كمتر از حدود 8 میلیون كیلومتر (20 برابر فاصله زمین تا ماه) است. آنها می‌توانند از سوختگی در لایه‌های جو جان سالم به در ببرند و در صورت رسیدن به زمین قادرند یك شهر را نابود كنند. در واقع آنها زیرمجموعه ویژه‌ای از خانواده بزرگ سیارك‌ها و خرده‌سیارك‌ها هستند سازمان فضایی آمریكا (ناسا) طی پروژه نئو وایز (neowise) به بررسی سیارك‌هایی می‌پردازد كه در گروه سیارك‌های خطرناك قرار می‌گیرند. محققان این پروژه تعداد آنها را حدود5 هزار سيارك تخمین می‌زنند. در پروژه وایز حدود 107 سیارك شناسایی و شبیه‌سازی شده‌اند. ولی نكته تاسف‌بار این است كه طبق نظر دانشمندان، كاوش‌های فضایی فقط 20 درصد سیارك‌های خطرناك را شناسایی كرده است.

به دام انداختن سیارك‌های تنبل

لیندی جانسون، مجری طرح رصد سیارك‌های نزدیك به زمین در ناسا می‌گوید: «آنالیزها نشان می‌دهد ما شروع خوبی در یافتن آن دسته از سیارك‌هایی كه واقعا برای سیاره زمین خطرآفرین هستند داشتیم، اما تعداد بسیار زیادی از سیارك‌ها هم هستند كه هنوز پیدا نشده‌اند و یافتن همه آنها نیازمند تلاش‌های منظم در چند دهه آینده است. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد خوشبختانه، سیارك‌های خطرناك نسبت به سایر سیارك‌ها و خرده سیارك‌ها تمایل كمتری به انحراف از مدار دارند. آنها در مدارشان به دور خورشید اكثرا ثابت و بدون تغییر مسیر حركت می‌كنند. این عدم انحراف به انجام مأموریت‌های رباتیك یا حتی انسانی كمك می‌كند تا طی این مأموریت‌ها بتوان روی آنها فرود آمد، برخاست یا حتی در صورت لزوم، آنها را خرد يا مسیرشان را منحرف كرد.»نكته دیگری كه دانشمندان طی پروژه وایز دریافتند، این بود كه سیارك‌های خطرناك نسبت به سایر سیارك‌ها روشن‌تر هستند، حتی با این كه ممكن است از آنها كوچك‌تر هم باشند. این ویژگی‌ها به دانشمندان كمك می‌كند سیارك‌های تهدیدكننده زمین را بخوبی بشناسند. جنس بیشتر آنها از فلز و سنگ‌هایی مانند گرافیت است و همین باعث می‌شود به آسانی از شر جهنمي كه اتمسفر زمین برايشان آماده كرده، بگريزند و به سطح برسند. اخیرا توسط پلانتری ریسورسز (Planetary Resources) اعلام شد برخی سیارك‌ها حاوی مقادیر عظیمی از فلزات گرانبها هستند. پس احتمالا در سالیانی نه‌چندان دور شاهد ایجاد شدن معدن‌های فلزات فضایی خواهیم بود. پروژه وایز می‌تواند اطلاعات مفیدی از سیارك‌های حاوی فلزات گرانبها را كه قابل دسترسی آسان هستند در اختیار شركت‌هاي فضايي معدنكار قرار دهد. چگونگی استخراج فلزات از سیارك‌ها و برگرداندن آنها به زمین، موضوعی است كه با توجه به فناوری‌های امروزه، قابل بحث است. اما درباره چگونگی استفاده از منابع سیارك‌ها هنوز حرف و حديث‌هاي حقوقي فراواني وجود دارد. پس بررسی سیارك‌های گرانبها و یافتن اطلاعات هرچه بیشتر از آنها بهتر است به حال خود رهایشان كنیم و سراغ آنها و منابع‌شان را نگیریم.






تاريخ : دو شنبه 12 تير 1391برچسب:, | | نویسنده : مقدم |