شکار تومور مغزی در مراحل اولیه با سلول چربی مهندسی شده
1450524752351_2.jpg

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا دریافته‌اند که یک سلول چربی مهندسی شده می‌تواند در سد خونی مغزی نفوذ کرده و به دنبال تومورهای اولیه بگردد.

 

 رشد سرطانی که از بافت حفاظت کننده مغز موسوم به گلیوما نشأت می‌گیرد، مسؤول حدود 30 درصد از تورمورهای مغزی بوده و نرخ بقا را بطور میانگین به 14 ماه می‌رساند. تشخیص این تومورهای تهاجمی از طریق ام‌آرآی بسیار دشوار بوده که اصلی‌ترین دلیل آن، سد خونی مغزی است که از ورود عوامل کنتراست و روشن کردن بافت جلوگیری می‌کند.

 

اما اکنون یک نوع سلول چربی مهندسی شده جدید می‌تواند آن‌ها را نرمتر کرده و با نفوذ در سد، به آشکارسازی وجود تومورها در مراحل بسیار زودهنگام بپردازد.

 

بیمار مبتلا به گیلومای سرطانی معمولا از تومور اولیه با درمان آن از طریق حذف با عمل جراحی یا پرتودرمانی نجات می‌یابد. اما این فرآیند معمولا منجر به عود مجدد تومورهای مقاومتر می‌شود که در بخشهای دیگر مغز ظاهر می‌شوند. این گلیوماهای جدید به درمان بیشتر پاسخ نمی‌دهند زیرا از سلول سرطانی نشات گرفته‌اند که درمان اولیه را انجام داده بود.

 

گلیوما تا زمانی که بطور کامل توسعه نیافته، در ام‌آرآی نمایش داده نمی‌شود زیرا مواد کنتراست‌ از صد خونی مغزی نمی‌تواند عبور کند. این غشای محافظ اطراف عروق مغزی را برای جلوگیری از ورود 98 درصد از مولکول‌های درمانی احاطه کرده و فقط زمانی که یک تومور به اندازه کافی بزرگ شد و در کار این سد خلل وارد کرد، عامل کنتراست اجازه ورود پیدا می‌کند.

 

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا مدعی هستند که توانسته‌اند مسیر اولیه‌ای را از میان سد خونی مغزی پیدا کنند. آن‌ها نوع جدیدی از چربی مهندسی شده را طراحی کرده‌اند که حاوی یک ماده کنتراست رایج موسوم به Magnevist است و آن را در پروتئین سطحی که گیرنده‌های روی سلول‌های گلیوما را هدف قرار می‌دهد، ادغام کردند.

 

محققان دریافتند که این سلول مهندسی شده توانست وارد بار خونی مغزی موش شود و تومورها را در مراحل اولیه شناسایی کند. آن‌ها هنوز نمی‌دانند که این سلول چگونه می‌تواند از سد رد شود،‌ اما مدعی هستند که این کار به طریق امنی انجام می‌شود.

 

اگر ایمن بودن این سلول محرز شود، می‌تواند مزایایی در برابر استفاده از فراصوت برای نفوذ به سد خونی مغز داشته باشد.

 

نتایج این تحقیق در مجله Neuro-Oncology منتشر شده است.





تاريخ : یک شنبه 29 آذر 1394برچسب:, | | نویسنده : مقدم |