تبادل لینک هوشمند
محققان به يافته‌هاي جديدي دست يافته‌اند كه مي‌تواند دربردارنده اطلاعات مهمي درباره عدم پس‌زدن جنين توسط سيستم ايمني مادر باشد و پس از سال‌ها براي اين سوال كه مدت‌هاي طولاني ذهن بسياري از افراد را به خود مشغول كرده بود پاسخ مناسبي بيابد. به نظر شما چرا سيستم ايمني بدن مادر در دوران بارداري، جفت و جنين را كه آنتي‌ژن‌هاي متفاوتي در مقايسه با آنتي‌ژن‌هاي بدن مادر توليد مي‌كنند، پس نمي‌زند؟ سلول‌هاي ايمني بدن مادر هرگز به محدوده اختصاصي رشد جنين وارد نمي‌شود و به همين سبب به جنين و جفت آسيبي نمي‌رساند؛ گرچه مهم‌ترين ويژگي سيستم ايمني بدن دفاع از بدن در برابر بافت‌هاي خارجي و بيگانه است. به محض اين‌كه بدن از وجود يك بافت خارجي آگاه مي‌شود، سلول‌هاي ايمني فعال شده و در مكاني جمع مي‌شود تا به بافت يا پاتوژن حمله كند، اما در دوران بارداري با وجود اين كه آنتي‌ژن‌هاي جنين و جفت در تماس مستقيم با سيستم ايمني بدن مادر قرار مي‌گيرد برخلاف آنچه در واكنش به بافت يا اندام‌هاي پيوندي ديده مي‌شود، سلول‌هاي سيستم ايمني مادر در واكنش به بافت جنيني غيرفعال مي‌شود. در موش‌ها ساختار ويژه‌اي، جفت و جنين را در برمي‌گيرد. با آغاز بارداري، سلول‌هاي ايمني كه در محل ايجاد التهاب بافتي فعال مي‌شود در اين ساختار، خاموش يا به عبارتي غيرفعال مي‌شود و در نتيجه ديگر قابليت تجمع و حمله به جنين يا جفت را ندارد. وقتي حيات جنيني داخل بدن مادر آغاز مي‌شود، در هسته سلول‌هاي ساختاري كه جنين را در برمي‌گيرد تغييراتي ايجاد مي‌شود كه به طور دائمي مانع از فعال شدن سلول‌هاي ايمني بدن مادر در اين محدوده مي‌شود. اگر سيستم ايمني بدن مادر به هر علتي در اين محدوده فعال باقي بماند، سلول‌هاي ايمني در ساختاري كه بدن جنين را در بدن مادر در برگرفته است، تجمع پيدا مي‌كند كه اين پديده مي‌تواند با خطراتي مانند ايجاد التهاب، سقط جنين، زايمان زودرس يا مسموميت حاملگي همراه باشد. در حقيقت بدن مادر نسبت به جنين واكنشي آگاهانه نشان مي‌دهد و مي‌توان گفت سيستم ايمني بدن مادر با جنين بيگانه نيست. محققان اميدوارند با انجام آزمايش‌هايي مشابه روي انسان‌ها صحت اين يافته‌ها درباره جنين انسان را نيز به روشي مشابه جنين موش‌ها مورد تاييد قرار دهند. محققان بر اين باورند كه اين يافته‌ها مي‌تواند دربردارنده حقايقي درباره مكانيسم توانايي تومورها براي ادامه حيات در بدن ميزبان و مقاومت نسبت به واكنش سيستم ايمني بدن باشد. پيش‌بيني مي‌شود بر اين اساس بتوان به نتايجي اميدبخش در زمينه پيوند اعضا، بيماري‌هاي سرطاني و جلوگيري از مرگ جنيني دست يافت.
.: Weblog Themes By Pichak :.