علاقه روزافزونی برای اولویت دادن به ماه به عنوان مقصد بعدی انسان در اعماق فضا وجود دارد؛ چرا که این مقصد می‌تواند سکوی پرتابی برای گسترده کردن اکتشافات انسان در منظومه شمسی و بویژه مریخ باشد.

 اکنون اروپا تلاش خود را برای مأموریت‌های اکتشافی ماه افزایش داده که این مأموریت‌ها می‌توانند شامل انسان‌ها و ربات‌ها باشند.

برنامه‌ریزان فضایی اروپا با اعلام این تلاش‌ها به عنوان "بازگشت به ماه"، مجموعه‌ای از مأموریت‌های انسانی را در اوایل دهه 2020 به قمر زمین پیش‌بینی کرده‌اند. این ماموریت‌ها شامل ترکیبی از فضانوردان و سیستم‌های رباتیک در سطح ماه خواهد بود که بر اساس برنامه، ابتدا ربات‌ها در این قمر فرود آمده و راه را برای ورود فضانوردان انسان هموار می‌کنند.

اهداف اروپا برای بازگشت انسان به ماه در سمپوزیوم بین‌المللی اخیر در هلند که "ماه-2020-2030، عصر جدیدی از اکتشاف هماهنگ انسانی و رباتیک" نام داشت، به وضوح مشهود بود. بیش از 200 دانشمند و مقام فضایی از 28 کشور جهان در این نشست حضور داشتند.

هدف این سمپوزیوم، دستیابی به پیام مشترک و قدرتمندی از نمایندگان علمی، دانشگاهی، سازمانی و جوامع صنعتی بود. این پیام شامل چگونگی اجرای اکتشافات فضایی به عنوان یک تلاش بین‌المللی پایدار بر پایه موفقیت‌های گذشته و با کمک شرکای جدید خواهد بود.

سازمان فضایی اروپا در حال حاضر در برنامه ایجاد سیستم‌های انتقال فضایی انسان برای ماموریت‌های ورای مدار پایین زمین شرکت کرده است. این سازمان در حال ساخت ماژول سرویس اروپایی برای استفاده در فضاپیمای بعدی ناسا یعنی ماژول سرنشین‌دار اوریون است.

علاوه بر آن، یان دیتریش ورنر، رئیس سازمان فضایی اروپا مکررا تمایل خود را برای ساخت یک پایگاه فضایی به عنوان جانشین ایستگاه فضایی بین‌المللی اعلام کرده است.

وی اظهار کرده چنین پایگاهی باید بین‌المللی بوده و بر شایستگی‌های مختلف در کشورها تکیه داشته باشد.

تغییر سال نشانگر آغاز فصل دیگری برای رصدهای فضایی و شکار سیارکها است و اکنون ستاره‌شناسان و سایر کارشناسان فضایی از جدیدترین تقویم رویدادهای سماوی 2016 رونمایی کرده‌اند.

 از بارشهای شهابی گرفته تا گرفت ماه و خورشید، سال جدید، سالی پر از رویدادهای نجومی است که طرفداران این حوزه را در بخشهای مختلف جهان هیجانزده خواهد کرد.

بارشهای شهابی

بارش شهابی ربعی

سال 2016 با یک نمایش آسمانی زیبا موسوم به بارش شهابی ربعی آغاز می‌شود که در روزهای سوم و چهارم ژانویه (13 و 14 دی) ادامه خواهد داشت. در این رویداد بیش از 40 شهاب‌سنگ در ساعت از صورت‌فلکی گاوران به سمت زمین می‌بارد.

این بارش، یکی از پربارترین بارش‌های شهابی سال است. نرخ ساعتی سرسویی این بارش در زمان اوج، به حول و حوش ۹۰ می‌رسد و در نتیجه این بارش معمولاً دومین و یا سومین بارش شهابی بزرگ سال است. سرعت میانگین شهاب‌های این بارش در برابر زمین در حدود ۴۱ کیلومتر در ساعت است که نسبت به بسیاری از بارش‌های شهابی سرعت کمی به شمار می‌آید که خود باعث کمتر شدن نرخ ساعتی سرسویی این بارش است. این بارش معمولاً در روز ۱۱ دی‌ماه آغاز شده، در ۱۳ دی به اوج رسیده و در ۱۷ دی پایان می‌یابد. بر خلاف برخی از بارش‌های شهابی چون برساوشی که بازه زمانی خیلی بلندی دارند، بازه زمانی این بارش خیلی کوتاه است.

البته به دلیل درخشش ماه، ممکن است مشاهده این شهاب‌باران کمی مشکل باشد.

بارش شهابی اتا دلوی

بارش شهابی اتا دلوی بارشی شهابی است که هر سال در فصل بهار روی می‌دهد و معمولا در حدود روز ۱۶ اردیبهشت ماه به اوج خود می‌رسد. نرخ ساعتی سرسویی اوج آن معمولا حدود ۶۰ است. دنباله‌دارهایی که معمولا حدود هر ۷۸ سال یک بار به حضیضش با خورشید می‌رسد و پیش از این در سال ۱۹۸۶ میلادی به حضیضش با خورشید رسید، این بارش و بارش شهابی جباری را ایجاد می‌کند. در اوقات اوج این بارش سرعت میانگین شهاب‌ها معمولا حدود ۶۶ کیلومتر بر ثانیه‌است.

ساکنان نیمکره شمالی زمین می‌توانند در زمان این رویداد، بارش 30 شهاب‌سنگ در ساعت و در نیمکره جنوبی حدود 60 شهاب‌سنگ در ساعت را مشاهده کنند.

بارش شهابی برساووشی

این بارش که معروفترین رویداد نجومی تابستانی است، معمولا از 27 تیر تا سوم شهریور (بیش از یک ماه) فعال است که بازه زمانی بلندی برای یک بارش شهابی به‌شمار می‌آید. امسال به دلیل اینکه آسمان تاریکتری در انتظار است، نمایش زیباتری را شاهد خواهیم بود.

بیشینه نرخ ساعتی سرسویی این بارش غالبا در حدود ۱۰۰ است. این بارش شهابی از توده ذرات برجای‌مانده از دنباله‌دار سوئیفت‌تاتل به وجود می‌آید.

اوج این بارش شهابی معمولاً هرساله در حدود بیست و دوم مرداد روی‌می‌دهد. کانون این بارش در صورت فلکی ذات الکرسی و در نزدیکی مرز آن با صورت فلکی برساوش واقع شده ‌است، ولی در گذشته که اندازه‌گیری و سنجش دقیق مکان نورباران بارش‌های شهابی میسر نبود، اخترشناسان مکان کانون این بارش را در برساوش می‌دانستند و به همین دلیل آن را برساوشی نام‌گذاری کردند. به دلیل سنت پابرجایی نام‌ها در اخترشناسی، این نام نیز همچون بسیاری موارد دیگر تا به امروز حفظ‌شده و باقی‌مانده‌است.

بارش شهابی جباری

این بارش شهابی که خیلی شهرت ندارد، در روز 21 اکتبر (30 مهر) به اوج خود می‌رسد. کانون این بارش در صورت فلکی جبار است و معمولا هر سال از حدود دهم مهر تا حدود ۱۶ آبان فعال است. سرعت میانگین شهاب‌های این بارش نسبت به کره زمین در اوقات اوج آن معمولا حدود ۶6 کیلومتر بر ثانیه ‌است که نسبتا زیاد به شمار می‌آید اما شهاب‌های این بارش چندان روشن نیستند و در عوض از خود خاکستر بیشتری بر جا می‌گذارند. نرخ ساعتی سرسویی اوج این بارش معمولاً حدود ۳۰ است که البته نرخ ساعتی سرسویی اوج هر بارش شهابی تغییر می‌کند.

گرفت‌ها

خورشیدگرفتگی کامل

ساکنان اندونزی و کشورهای نزدیک آن از شانس بیشتری برای مشاهده خورشیدگرفتگی کامل در روز 9 مارس (19 اسفند) برخوردار خواهند بود. این رویداد باعث تاریک شدن آسمان در پی قرار گرفتن ماه در میان خورشید و زمین خواهد شد و تنها حلقه‌ای آتشین در اطراف خورشید برای چند لحظه قابل مشاهده خواهد بود.

ساکنان آمریکا در این سال قادر به مشاهده این گرفت نادر نخواهند بود بلکه باید تا 21 اوت 2017 (30 مرداد 1396) صبر کنند.

ماه‌گرفتگی نیم سایه

این نوع ماه گرفتگی زمانی رخ می‌دهد که ماه از میان سایه لبه‌های زمین موسوم به نیم سایه عبور کند. این امر باعث می‌شود که ماه تاریکتر شود اما رنگ قرمز معمول را که اغلب در زمان ماه‌گرفتگی کامل مشاهده می‌شود، نخواهد داشت.

دو ماه گرفتگی نیم‌سایه در این سال اتفاق خواهد افتاد که اولی در روز 23 مارس (چهارم فروردین 1395) رخ خواهد داد و ساکنان غرب آمریکای شمالی و شرق آسیا می‌توانند آن را مشاهده کنند. دومی در روز 16 سپتامبر (26 شهریور 1395) خواهد بود و ساکنان شرق اروپا،‌ شرق آفریقا، آسیا و استرالیا می‌توانند از مشاهده آن لذت ببرند.

ابر ماه

ابرماه و بارش شهابی جوزایی

مشاهده بارش شهابی جوزایی در ماه دسامبر ممکن است برای علاقه‌مندان چالش‌برانگیز باشد زیرا یک ابر ماه نیز با آن همزمان خواهد بود. درخشش غیرمعمول ماه کامل می‌تواند مشاهده این بارش را مشکل سازد.

یک فضاپیمای تیزچشم ناسا توانسته محل سقوط یکی از موشکهایی که فضانوردان را به ماه منتقل کرده بود، پس از 43 سال شناسایی کند.

 مدارگرد اکتشافی ماه سازمان ناسا بالاخره توانست دهانه‌ای را که در اثر برخورد مرحله موشک S-IVB ماموریت آپولو در 16 آوریل 1972 ایجاد شده بود، کشف کند.

این دهانه برخوردی با عرض نزدیک به 40 متر در دریای آبخوست‌ها (Mare Insularum) در 240 کیلومتری جنوب غرب دهانه کوپرنیک قرار دارد که یکی از شناخته‌شده‌ترین و برجسته‌ترین ویژگیهای سطحی سمت قابل مشاهده ماه است.

این نقطه در جنوب دریای رگبارها (Mare Imbrium) قرار دارد که همان منطقه گرد تیره‌رنگ قابل مشاهده در هلال نیمه‌پر ماه است. دریا (Mare) یک دشت بازالتی تیره روی ماه است که با فوران‌های آتش‌فشانی بسیار قدیمی ایجاد شده است.

S-IVB در واقع مرحله سوم موشک بزرگ ساترن 5 بود که فضانوردان ماموریت آپولو را به ماه رساند. مرحله‌ S-IVB نخستین بار با ماموریت آپولو 13 در سال 1970 به ماه ارسال شد تا با سطح این قمر برخورد کند. ماموریت‌های اولیه آپولو به ارسال لرزه‌نگار به سطح ماه می‌پرداختند تا دانشمندان بتوانند ساختار داخلی آن را در زمان برخورد موشک با این قمر بررسی کنند.

مناطق برخورد S-IVBها از داده‌های قدیمی تخمین زده می‌شدند. مدارگرد اکتشافی ماه که از سال 2009 در حال گردش به دور این قمر است،‌پیش از این مناطقی را شناسایی کرده بود که مراحل تقویت‌کننده از آن‌ها در زمان فرود ماموریت‌های آپولو 13، 14، 15 و 17 استفاده کرده بودند.

اما هیچ کس در مورد محل سقوط مرحله S-IVB آپولو 16 اطلاعاتی در دست نداشت زیرا ارتباط با آن برای مدت کوتاهی در زمان فرودش قطع شده بود. با این اتفاق، محل دقیق برخورد در حدود 30 کیلومتر از محل پیش‌بینی شده توسط سیستم‌های پیگیری آن زمان دورتر شد.

دهانه ایجاد شده توسط این مراحل موشکی بسیار کوچکتر از چاله‌های ناشی از برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سیارکها هستند.

دنیا وارد عصر تازه‌ای شده است، دورانی که نسل جدید کامپیوترها که به کامپیوترهای کوانتومی موسوم هستند می‌توانند زندگی انسانها را متحول کنند. در حال حاضر اولین کامپیوترهای کوانتومی توسط گوگل و IBM ساخته شده‌اند. ما در حال وارد شدن به دوران تازه‌ای هستیم که مواهب و مصائب خود را به همراه دارد. به نظر میرسد برای استقبال از این عصر جدید باید آماده شویم.

 مکانیک کوانتومی شاخه‌ای از فیزیک است که به مطالعه پدیده‌ها در درون اتم‌ها می‌پردازد. در سطح کوانتومی، چیزهایی که ظاهراً وجود دارند، واقعاً عجیب و غریب هستند. به عنوان مثال، ذرات زیراتمی در یک زمان واحد می‌توانند در دو مکان مختلف وجود داشته باشند. پدیده‌ای که تحت عنوان "فوق موقعیت " شناخته می‌شود. هر گونه جفت‌شدگی این ذرات به گونه‌ای است که آنها می‌توانند بی‌درنگ خصوصیات خود را به اشتراک بگذارند، صرف نظر از اینکه چه مقدار بین آنها فاصله فیزیکی وجود دارد.

هالدان که یک زیست‌شناس است، می‌گوید: « دنیا آن‌ طوری که ما تصور می‌کنیم عجیب و غریب نیست، بلکه از آنچه می‌توانیم تصور کنیم، غیرعادی‌تر است.»

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به‌ راستی هیچ‌کدام از ما نمی‌تواند گوشه‌ای از آن را درک کند. با این حال، فیزیکدانان این همه حقایق عجیب و غریب را به فال نیک می‌گیرند و به دنبال راه‌هایی هستند تا از خصوصیات کوانتومی برای استفاده‌های کاربردی، بهره گیرند. در این مسیر، محققان با دقت به واحدهای ساختمانی اساسی فناوری دیجیتال یعنی عدد دوتایی (یا بیت) که در آن تمام اطلاعات رمزنگاری شده‌اند، توجه می‌کنند.

در دنیای نیوتنی (یعنی دنیای غیرکوانتومی)، یک بیت تنها می‌تواند یکی از دو مقدار صفر یا یک را اتخاذ کند اما در سطوح کوانتومی، فوق موقعیت به این معنی است که یک بیت (دودوئی) کوانتومی (کوبیت) می‌تواند مقادیر مختلفی (صفر، یک و یک فوق موقعیت یک و صفر) به صورت همزمان اختیار کند که بدین معنی است که یک کامپیوتر کوانتومی نسبت به یک کامپیوتر متداول سیلکونی بسیار سریع‌تر است.

تاکنون تلاش‌های بسیار زیادی برای ساخت یک کامپیوتر کوانتومی انجام شده است. نتایج بدست آمده بسیار چالش‌برانگیز و بحث‌انگیز بوده‌اند. به عنوان مثال در یک تست، یک کامپیوتر کوانتومی، مسئله the travelling salesman ( یک تست شناخته شده در محاسبات) را در کمتر از نیم ثانیه حل کرد در حالی که یک کامپیوتر معمولی، 30 دقیقه برای حل این مساله زمان نیاز دارد. به عبارت دیگر کامپیوتر کوانتومی 3600 بار سریع‌تر از کامپیوتر متداول امروزی برای حل این مساله است.

بسیاری از چالش‌هایی که در دنیای واقعی با آنها مواجه هستیم (شامل ترجمه زبان در زمان واقعی و شکستن رمزنگاری‌های قدرتمند و غیره) به دلیل نیاز به یک نیروی پردازنده قوی هنوز حل نشده باقی مانده‌اند. اگرچه نسل کامپیوترهای سیلیکونی هنوز به انتها نرسیده است اما جهان ما با سرعت بسیار زیادی به سمت ترانزیستورهایی پیش می‌رود که می‌توانند بر روی یک تراشه حکاکی شوند. بنابراین نیاز به یک جایگزین شدید احساس می‌شود و مشخص شده است که محاسبات کوانتومی بهترین گزینه است.

شرکت گوگل در گزارش آخر هفته خود یک کامپیوتر جدید موسوم به D-Wave systems را معرفی کرده است که توسط یک شرکت کانادایی ساخته شده است و به عنوان اولین کامپیوتر کوانتومی تجاری شناخته می‌شود. عنوان شده است که این ماشین در مقایسه با کامپیوترهای متداول دارای سرعت بسیار بیشتری است. این شرکت مدعی شده است که سیستم آنها تا 100 میلیون بار سریع‌تر از کامپیوترهای سیلکونی است.

اگر سرعت در چنین مقیاس‌هایی می‌تواند افزایش ‌یابد، پس ما به راستی در آستانه ورود به یک دوران جدید در محاسبات هستیم و مطابق معمول، تمام این خبرها خوشایند نیستند. به عنوان مثال، اگر شما می‌خواستید اطلاعات خود را محرمانه نگهداری کنید، بهترین راه رمزنگاری آنها استفاده از کلیدهای طولانی (1024 بیتی) است. با استفاده از ابررایانه‌های امروزی هزاران سال طول می‌کشد تا پسورد شکسته شود اما با استفاده از کامپیوترهای کوانتومی که به میزان 100 میلیون بار سریع‌تر هستند، این زمان بسیار کمتر خواهد شد.

محققان با ترکیب نانوذرات طلا و نوعی پلیمر موفق به ساخت لایه انعطاف‌پذیر خودترمیم شونده شدند. این لایه می‌تواند به‌ عنوان پوست مصنوعی استفاده شود. این ماده با هر بار ترمیم شدن نسبت به قبل استحکام بیشتری پیدا می‌کند.

 حسگرهای انعطاف‌پذیر در حال حاضر در ادوات الکترونیکی، رباتیک و بخش سلامت مورد استفاده قرار می‌گیرند. در آینده احتمالاً بتوان از این حسگرها در ساخت پوست مصنوعی و اندام‌های پروتز استفاده کرد به طوری که کاربر بتواند محیط پیرامون خود را حس کند.

یکی از مشکلات این حسگرها، خراشیدگی و آسیب‌دیدگی سریع آن‌هاست که موجب از بین رفتن کارایی این حسگرها می‌شود. اخیراً پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا موفق به ارائه ماده انعطاف‌پذیری شدند که می‌توان از آن در ساخت پوست مصنوعی استفاده کرد. این ماده با الهام از خاصیت خودترمیمی پوست طبیعی بدن ساخته شده‌ است. این ماده حاوی نوعی پلیمر سنتز شده‌ است که در صورت آسیب دیدن به سرعت خود را ترمیم می‌کند.

حسام حایک از محققان این پروژه می‌گوید: «وجود مشکل آسیب‌پذیری در حسگرهای انعطاف‌پذیر موجود در بازار موجب شده تا نیاز جدی برای توسعه این حسگرها و ایجاد خاصیت خودترمیمی در آن‌ها به وجود آید. ما موفق به ارائه پوست خودترمیم شونده‌ای شدیم که قابل خم شدن و انعطاف‌پذیر است. از هر نقطه‌ای که این ماده آسیب ببیند قادر است آن را ترمیم کند.»

این حسگر از یک زیرلایه خودترمیم شونده، الکترودهای رسانا و نانوذرات طلای اصلاح شده تشکیل شده‌ است. هایک می‌افزاید: «نانوذرات طلا در سطح زیرلایه و میان الکترودهای خودترمیم شونده می‌تواند موجب ترمیم ترک‌های موجود در سطح شود و در نهایت هدایت الکتریکی به حالت اولیه باز شود.»

این ماده به محض ترمیم شدن قادر است وجود ترکیبات آلی فرار را در مقادیر بسیار کم شناسایی کند، حساسیت این حسگر چند ده ppm است. نتایج نشان می‌دهد که این لایه قادر است در شرایط بسیار سخت نظیر دمای 20- تا 40 درجه سانتیگراد خود را ترمیم کند.

برای فرآیند ترمیم، این لایه رطوبت را جذب کرده و متورم می‌شود با این کار زنجیره پلیمری به شکل آزاد درآمده و می‌تواند فرآیند ترمیم را آغاز کند. یکی از نکات جالب در این ماده آن است که بعد از فرآیند ترمیم، این ماده نسبت به قبل مقاوم‌تر می‌شود.

نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای در نشریه Advanced Materials منتشر شده‌ است.

دیرینه‌شناسان در ایالت شاندونگ چین یک گونه دایناسور جدید را به دلیل استخوان منحصر به فرد ران، در گروه دایناسور‌های باریک‌شاخ دسته‌بندی کردند.

 بخشی از اسکلت «سینوسراتوپس» که در طول دوره کرتاسه که آخرین دوره زیستن دایناسورها بوده، زندگی کرده، در ژوچنگ پیدا شد.

خبرگزاری شین هوا اعلام کرد: باریک‌شاخها دایناسورهای کوچک گیاهخواری هستند که بر روی چهار پا راه می‌روند و همچنین می‌توانند بر روی دو پای عقبی خود بایستند و راه بروند.

بیش از ده گونه جدید دایناسور در ژوچنگ کشف شده است.

مدارگرد اکتشافی مریخ در سپتامبر 2015 تصویری ثبت کرده که شبکه‌ای توری از شکستگی‌های متعدد درون دهانه‌ای در نزدیکی قطب شمال سیاره سرخ به نمایش گذاشته است.

 کل دهانه‌ای که دوربین HiRISE مدارگرد اکتشافی مریخ به تصویر کشیده، پنج کیلومتر وسعت داشته و فضای داخلی باستانی آن تحت هزاره‌های بی شماری از چرخه‌های انجماد/گرمایش قرار گرفته که سطح را به اشکال چند ضلعی تجزیه کرده است.

این فرآیند در مریخ رایج بوده و حتی روی زمین نیز دیده می‌شود، اما این تصویر خاص آن را بخوبی نمایش داده است.

چند ضلعی‌های سطح شکسته در نزدیکی لبه‌های دهانه بیشتر فشرده هستند.

مدارگرد اکتشافی مریخ در اوت 2005 به فضا پرتاب شد و از مارس 2006 تاکنون به بررسی سطح مریخ از مدار می‌پردازد. دوربین تجربه تصویربرداری علمی وضوح بالای HiRISE که توسط محققان آزمایشگاه سیاره‌ای و ماه دانشگاه آریزونا اجرایی شده، تصاویر بسیار دقیقی از دشتهای متنوع در طول موج‌های مرئی و نزدیک مادون قرمز ارائه می‌کند.

این دوربین می‌تواند ساختار روی سطح مریخ را تا اندازه یک متر از مکان خود در مدار نمایش دهد.

محققان فرانسوی برای اولین ‌بار موفق به ساخت میکروسکوپ جدید با قابلیت ثبت فعالیت‌های حرارتی سلول‌ها شدند.

 پژوهشگران معتقدند که به کمک فناوری میکروسکوپ حرارتی می‌توان عملکرد سلول‌ها را در فعالیت‌هایی همچون ذخیره، انتقال و تبادل حرارت با محیط، ثبت و بررسی کرد.

محققان دانشگاه بوردو فرانسه با ترکیب فناوری دوربین‌های دید در شب با میکروسکوپ‌های معمولی، اولین نمونه از میکروسکوپ‌های حرارتی را تولید کردند که به کمک آن می‌توان فعالیت‌های حرارتی سلول‌ها که نشانگر وضعیت سلول‌ها در طول چرخه حیات است را بررسی کرد.

با اطلاعات دریافتی از میکروسکوپ حرارتی می‌توان تحولی در عرصه پیوند اعضاء ایجاد و روند انجماد و ذخیره خون در بافت‌های جدا شده از جریان خون را با دقت بیشتری بررسی کرد.

فعالیت‌های سلولی باعث تولید گرما در سلول‌ها می‌شود و با در نظر گرفتن میزان حرارت سلول‌ها می‌توان علت گرم شدن زخم‌های عفونی و توده‌های سرطانی را مشخص کرد.

دکتر توماس دیهو، متخصص تجهیزات پزشکی از مرکز مطالعات ملی فرانسه اظهار کرد: در این فناوری بافت سلولی مورد نظر بر روی صفحه تیتانیومی بسیار باریک قرار داده می‌شود و سپس به کمک لیزر میکرومتریک، تابش اندکی بر روی ورق تیتانیوم اعمال می‌شود.

وی در ادامه افزود: پس از تابش لیزر، اثر حرارتی سلول‌ها در مقیاس میکرونی بر روی ورق تیتانیوم باقی می‌ماند؛ بنابراین می‌توان به کمک فناوری میکروسکوپ حرارتی، تصاویر جدیدی از سلول‌های زنده را ثبت کرد.

محققان دانشگاه بین‌المللی تایوان اپلیکیشن جدیدی به نام «مترجم گریه نوزاد» طراحی کرده‌اند که به والدین برای درک علت گریه نوزاد کمک می‌کند.

 سرپرست این تحقیق چانگ چون یو اظهار کرد: این اپلیکیشن دارای چهار حالت مختلف صدای گریه نوزاد همچون گرسنگی، خیس شدن پوشک، خواب و درد است.

بر اساس نظرات والدین تاکنون ، این اپلیکیشن از لحاظ صحت تشخیص علت گریه در نوزادان دو هفته‌ای تا 92 درصد و در بین نوزادان کمتر از یک و دو ماهه این دقت 84 تا 85 درصد و در نوزادان بالای چهار ماه 77 درصد بوده است.

طی این تحقیق محققان 200هزار نوع صدای گریه در 100 نوزاد تازه متولد شده را جمع‌آوری کردند.

این اپلیکیشن به والدین برای تعیین گریه بر اساس خواب، درد، گرسنگی و خیس کردن پوشک بسیار کمک می‌کند. محققان دریافتند این اپلیکیشن بعد از شش ماه کارایی چندانی ندارد ؛ چون کودک با محیط آشنا می‌شود.

مترجم گریه نوزاد را می‌توان با IOS و اندروید از App Store و Google Play با قیمت 2.99 دلار دانلود کرد.