به نقل از نیچر، این هیولای 10 متری هنگامی کشف شد که کارگران ساختمانی در انفجار غاری در برزیل موفق به کشف این مار عظیم شدند. این منطقه روزگاری جنگل‌ بوده و در حال حاضر ساخت‌وساز بر روی آن شروع شده است.

طولانی‌ترین ماری که تاکنون به دام افتاده است به نام مدوزا بوده که در کانزاس سیتی شکار و در گینس ثبت شده و طول آن 25 فوت بوده است.

مار آناکوندا در مناطق گرمسیری جنوب امریکا زندگی می‌کند و در حال حاضر چهارگونه از آن به نام‌های آناکوندای سبز، زرد، تیره خالدار و بولیوی شناخته شده است.

این مار عظیم‌الجثه در معرض خطر و مهمترین تهدید برای این حیوان جنگل‌زدایی و شکار پوست برای تولید محصولات تجاری است.

 به نقل از اسپیس، ماسک در کنفرانس بین‌المللی فضانوردی اظهار کرد که اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این سیستم قابل استفاده مجدد می‌تواند به بشریت در ساخت یک مستعمره دائمی و خودکفا در 50 تا 100 سال آینده در سیاره سرخ کمک کند.

موشک ITS نسخه بهبود یافته‌ای از بوستر مرحله اول موشک فالکون 9 اسپیس‌ایکس است اما این بوستر 77.5 متری دارای 42 موتور رپتور است، در حالیکه فالکون 9 تنها 9 موتور مرلین دارد. این موشک با ترکیب با فضاپیمای سرنشین‌ دار، ‌122 متر ارتقاع خواهد یافت که آن را طویل‌ترین سیستم پرواز فضایی ساخته‌شده تاکنون خواهد کرد که حتی از موشک ماهنورد ساتورن 5 ناسا نیز بلندتر است. ارتفاع فضاپیمای سرنشین‌دار حدود 50 متر و عرض آن 17 متر خواهد بود و به 9 موتور رپتور مجهز خواهد شد.

به گفته ماسک، موشک ITS پس از انتقال فضاپیما به مدار، به محل پرتاب خود بازخواهد گشت که احتمالا در مرکز فضایی کندی ناسا خواهد بود.

فضاپیما در زمان پرتاب، سوخت کمی به همراه خواهد داشت تا جا برای سایر محموله‌ها از وسایل گرفته تا مسافران بیشتر شود. سپس موشک ITS مجددا به همراه یک مخزن سوخت به مدار پرتاب شده و فضاپیما را مجددا سوخت‌گیری خواهد کرد. در انتها زمانی که زمین و مریخ همتراز شدند – این رویداد هر 26 ماه یکبار رخ می‌دهد – فضاپیما به سمت سیاره سرخ سفر خواهد کرد.

این فضاپیما با امکان حمل 100 تا 200 مسافر،‌ دارای سالن سینما،‌ محل کنفرانس و رستوران بوده تا پیشگامان مریخی بتوانند تجربه متفاوت‌تری از مسافران ماموریت آپولوی ناسا به ماه را داشته باشند. انتظار می‌رود که مدت زمان این سفر 80 روز باشد که بستگی به همترازی مریخ و زمین دارد.

در حال حاضر شش تا 9 ماه طول می‌کشد تا یک فضاپیما با فناوری‌های رایج به مریخ برسد و ماسک مدعی است که سیستم ITS می‌تواند این زمان را به حدود 30 روز نیز کاهش دهد.

اسپیس‌ایکس همچنین از برنامه‌های خود برای ساخت یک نیروگاه خورشیدی در مریخ خبر داد که از دی‌اکسید کربن و یخ آب موجود در هوا و خاک مریخ برای تولید متان و اکسیژن به عنوان سوخت موتور رپتور استفاده خواهد کرد. فضاپیماهای موجود در مریخ می‌توانند مجددا سوخت‌گیری کرده و به زمین بازگردند تا سفر انسان به این سیاره، یک سفر بی‌بازگشت نباشد.

ماسک اظهار امیدواری کرد که در چهار سال آینده بتواند فاز اول توسعه این سیستم حمل و نقل میان‌سیاره‌ای را تکمیل کرده و آزمایشات زیرمداری آن را آغاز کند. اگر همه چیز به درستی پیش برود، این سیستم می‌تواند نخستین ماموریت خود به مریخ را در یک چهارچوب زمانی 10 ساله انجام دهد.

تا آن زمان،‌ اسپیس‌ایکس کار پرتاب فضاپیماهای دراگون را هر 26 ماه یک بار با موشک سنگین فالکون به مریخ ادامه خواهد داد تا فناوری آن را آزمایش کرده و ماموریت‌های رباتیک دنباله‌دار را برای ارسال آزمایشات علمی به سیاره سرخ بفرستد.

 به نقل از بیزینس استاندارد، نویسندگان این پژوهش استدلال می‌کنند که در پی این برخورد، یک ابر عظیم و غول آسا از سنگ و خاک به فضا پرتاب شده و از به هم پیوستن اجزای آن، ماه پدید آمده است.

به باور آنها کره ماه در پی یک برخورد که 150 میلیون سال پس از پیدایش سامانه خورشیدی، میان زمین و یک جرم دیگر رخ داده پدید آمده است.

دانشمندان از شبیه سازی آزمایشگاهی تاثیر زمین به عنوان شواهدی استفاده کردند تا نشان دهند که لایه طبقه ای زیرین حجم سنگی که در داده های لرزه نگاری مشخص است هنگامی که زمین با یک شیء کوچکتر برخورد کرده ایجاد شده است.

این استدلال که "برخورد بزرگ" نام دارد برای تشکیل ماه یک فرضیه علمی رایج است، اما محققان هنوز هم برای اثبات آن نیازمند انجام تحقیقات بیشتر هستند.

این مطالعه در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.

 به نقل از بی‌.بی‌.سی، در میتوکندری‌ سلول‌های مادر این نوزاد پسر، یک نقص ژنتیکی وجود داشت که سبب می‌شد فرزندش به یک بیماری شدید سیستم عصبی مبتلا شود.

دو فرزند قبلی این زن و شوهر اردنی به علت همین بیماری درگذشته بودند و پزشکان آمریکایی با استفاده از روش انتقال میتوکندری این کار را در مکزیک انجام دادند چون این کار هنوز در آمریکا مجوز قانونی ندارد.

این کودک اولین انسانی نیست که ژن سه نفر را به عنوان والد دارد اما روشی که این کودک با آن متولد شده کاملا جدید و متفاوت است.

دانشمندان تولد این نوزاد با این روش را "انقلابی" در درمان بیماری های مادرزادی توصیف کرده اند.

این روش بحث بر انگیز در انگلیس هم مجوز گرفته است و انگلیس اولین کشور اروپایی است که دستکاری ژنتیکی انسان را مجاز دانسته است.

در انگلیس هم تخمک مادر و هم تخمک یک اهداکننده با اسپرم پدر بارور می‌شود و پیش از اینکه تقسیم تخم حاصل آغاز شود، هسته تخمک اهدا کننده بیرون آورده شده و هسته تخمک مادر به جای آن گذاشته می‌شود.

اما چون زن و شوهر اردنی مسلمان بودند، نمی‌توانستند از بین رفتن سلول لقاح یافته را بپذیرند بنابراین دکتر جان ژانگ از روشی دیگر استفاده کرد، هسته تخمک مادر را به جای هسته تخمک اهداکننده گذاشت و بعد آن را با اسپرم پدر بارور کرد.

او این کار را برای پنج تخمک مادر انجام داد، اما فقط یکی از آنها توانست بطور طبیعی رشد کند و تقسیم شود و محصول آن اکنون پسری پنج ماهه است.

پارلمان انگلیس تقریبا یک سال و نیم پیش استفاده از این روش را تصویب کرد.

این روش که به آن "انتقال میتوکندری" گفته می‌شود برای درمان یک نقص ژنتیکی انجام می‌گیرد که میتوکندری (باتری سلول) را دچار نقص می‌کند.

در حالی‌که بیشتر ماده ژنتیکی سلول در هسته آن قرار دارد ژن‌های میتوکندری در خود میتوکندری قرار دارند.

ژنهایی که ساخت میتوکندری را کنترل می‌کنند فقط از طرف مادر به ارث می‌رسند و می‌توانند باعث بیماری‌های قلبی، کبدی، عصبی و عضلانی می‌شوند.

در انتقال میتوکندری که در واقع نوع خاصی از لقاح آزمایشگاهی(IVF) است، هسته تخمک زن اهداکننده بیرون آورده و بجای آن مواد ژنتیکی مادر واقعی قرار داده می‌شود.

این کار را می‌توان هم قبل و هم بعد از لقاح این تخمک با اسپرم پدر انجام داد. به این ترتیب سلول اصلاح شده، ژن‌های مادر و میتوکندری زنی دیگر را دارد. بعد تخم لقاح یافته در رحم مادر کاشته می‌شود.

در انتقال میتوکندری، کودک بیش از ۹۹ درصد ژن‌های مادر خود را دارد و مقدار ماده ژنتیکی که از فرد دهنده وارد تخمک مادر می شود بسیار اندک است، ۳۷ ژن که تقریب یک دهم درصد کل ماده ژنتیکی است.

این ژنها فقط در تولید انرژی نقش دارند و ۲۳ هزار ژنی که در ظاهر، رفتار و خصلت‌های دیگر نقش دارند فقط از مادر واقعی به ارث می‌رسند.

 به نقل از تلگراف،‌ سلول‌های این افراد دارای یک محافظت داخلی در برابر پیری بوده که احتمالا چهره بهتری از آن‌ها در دوران پیری نمایش می‌دهد.

متخصصان پوست از سال‌ها پیش دریافته بودند که مبتلایان به آکنه پوستی دیرتر از سایرین پیری را تجربه می‌کنند. متخصصان می‌دانستند که نشانه‌های پیری مانند چروکیده و نازک شدن پوست در مبتلایان به آکنه بسیار دیرتر از سایرین بروز پیدا می‌کند.

اکنون دانشمندان دلیل آن را کشف کرده‌اند. بررسی گلبول‌های سفید خون افراد مبتلا به آکنه نشان داد که این سلول‌ها از سرپوش محافظ بلندتری در انتهای کروموزوم‌های خود برخوردارند.

این سرپوش‌ها که "تلومر" نامیده می‌شوند، مانند سرپوش پلاستیکی هستند که از رشته رشته شدن بند کفش جلوگیری می‌کنند.

این سرپوش‌ها از معیوب شدن و ترکیب کرومزوم‌ها با همسایگانشان در زمان تکثیر سلولی جلوگیری می‌کنند.

تلومرها در طول زمان کوچکتر می‌شوند و با پیری زیستی ارتباط نزدیکی دارند. هرچه تلومر افراد بلندتر باشد،‌ دیرتر از دیگران پیر می‌شوند.

این تحقیق که در مجله Investigative Dermatology منتشر شده،‌ به بررسی 1205 دوقلوی دختر پرداخت که یک چهارم آن‌ها به آکنه مبتلا بودند.

محققان همچنین دریافتند که یکی از ژن‌های دخیل در طول تلومرها نیز با آکنه مرتبط است. ژن p53 به تنظیم آپوپتوز یا "مرگ سلولی برنامه‌ریزی شده" می‌پردازد که یک نوع خودکشی سلولی است. زمانی که تلومرها کوتاه می‌شوند،‌ این ژن ممکن است باعث یک سری از رویدادها شود که منجر به آپوپتوز خواهند شد.

تحقیقات نشان داد که این ژن در مبتلایان به آکنه از فعالیت کمتری برخوردار است.